De takkenbos

Er was eens een mans die drie zonen had. Tot groot verdriet van de man maakten de drie jongens altijd ruzie. Op een dag zei de vader: ‘Breng me zoveel takken als je kunt dragen!’ De jongens renden het bos in om takken te verzamelen en alle drie kwamen ze terug met een grote bos takken. “Neem nu ieder 1 tak’, zie de vader ‘en probeer die te breken.’ ‘Hartstikke makkelijk’, zeiden de jongens en ze braken hun stokken doormidden. ‘Bind nu alle stokken met een touw samen’, zei de vader ‘ en probeer nu de hele bos takken te breken.’ Ze probeerden het om de beurt, maar de takken, die afzonderlijk zo gemakkelijk gebroken konden worden, waren samengebonden zo sterk als staal. ‘Zie je’, zei hun vader, ‘wat jullie met deze stokken doen kan ook met jullie gebeuren. Wanneer je altijd alleen voor jezelf vecht, ben je alleen en kun je gemakkelijk aangevallen en gebroken worden. Maar samen zijn jullie sterk, dat geldt voor stokken, maar ook voor mensen.’

Het verhaal naar Marcus 9,38-43

In die tijd zei Johannes tot Jezus: ‘Meester we hebben iemand kwade geesten zien verdrijven. Hij deed dit uit uw naam, maar hij gelooft niet in u. We hebben geprobeerd om hem hiermee te laten ophouden, omdat hij niet in u gelooft. Maar Jezus zie tegen Johannes: ‘Laat hem maar. Hij doet geen kwaad. Wie een wonder doet vanuit mijn naam, zal niet zo gauw kwaad van Mij spreken. Wie niet tegen ons is is voor ons. Geloof mij: als iemand jullie een glas water geeft omdat je bij Christus hoort, zal hij er zeker voor beloond worden.

Overweging

Het kan jullie haast niet ontgaan zijn. Het facebook feestje in Haren dat totaal uit de hand is gelopen. Jongeren, maar ook volwassenen, hebben daar dingen gedaan die ze alleen waarschijnlijk nooit gedaan zouden hebben. Dingen, waarvan ze nooit gedacht hadden dat ze daar toe in staat zouden zijn. Maar een groep geeft het gevoel van samen sterk. De groep geeft het gevoel van macht. En de groep kan jou ook in zijn macht krijgen. En dan ga je dingen doen die je eigenlijk niet wilt. Misschien is het jezelf wel een keer overkomen op het schoolplein bijvoorbeeld. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om dan te zeggen: ‘Maar nu hoor ik er even niet bij, ik doe niet meer mee!’ Dit is de keerzijde van samen sterk zijn. Dit is niet waarop we zitten te wachten. Maar hoe willen we dan samen sterk zijn?

Zijn jullie al een beetje nieuwsgierig geworden waarom er een touwtje in het boekje zit?  Bekijk het touwtje maar eens goed. En je mag het gerust een beetje uit elkaar pluizen. Zie je dat het uit heel veel dunne draadjes bestaat? Hoe sterk is nu 1 zo’n draadje? Kan je het kapot trekken? Dat lukt misschien wel. En het hele touwtje? Kan je dat kapot trekken? Nee he, dat lukt niet. Het is net als met de takken uit het eerste verhaal. Een enkele tak was makkelijk te breken, maar gebundeld waren ze zo sterk als staal.

Je zou ieder van ons, ja ieder mens op deze wereld, kunnen zien als zo’n enkel draadje. Alleen kunnen we onzeker zijn en kwetsbaar. Ken je dat gevoel? Als je naar een nieuwe school gaat bijvoorbeeld. Dan kan je je heel klein en verloren voelen tussen allemaal vreemde mensen. Dan is het heel fijn als iemand naar je toekomt en je welkom heet. Je op je gemak stelt en wegwijs maakt. Met een groepje vrienden of vriendinnen naar een nieuwe school gaan is veel minder eng dan alleen. Toch?

Want samen ben je sterk. Net als het touw. Zelfs als enkele dunne draadjes in het touw kapot gaan, dan nog breekt het touw niet. De kapotte draadjes worden nog vastgehouden door de andere draadjes. En het maakt ook niet uit of de draadjes, bruin, zwart, rood, geel of wit zijn. Tezamen vormen ze een sterk touw. Daarmee wil ik zeggen dat het niet ter zake doet of je Jood, Moslim, Hindoe, Christen of niet gelovig bent. allemaal samen willen we werken aan een mooiere en betere wereld. Aan een wereld van vrede. Dat is eigenlijk ook wat Jezus zegt in het Evangelie van vandaag. Iedereen hoort erbij. Ook mensen die niet in Jezus geloven maar anders geloven of zelfs niets geloven, of denken dat ze niets geloven. Het gaat niet zozeer om wat je gelooft. Het gaat om hoe je gelooft, wat je ermee doet. Hoe je omgaat met elkaar en met de aarde. Zoals Jezus zei: ‘Wie niet tegen ons is, is voor ons.’ Of zoals psychiater Jan Swinkels van de week in de krant zei: ‘De ander is geen bedreiging, maar een verrijking.’

De kinderen komen nu naar voren. We hebben een groot dik touw dat in een cirkel is geknoopt. De kinderen gaan rondom het touw staan, met het touw in de handen.

Zie je nu wat er gebeurd is? Het touw verbindt jullie nu met elkaar. Zo net heb ik gezegd dat wij allemaal als dunne draadjes als het ware het touw vormen. Maar nu blijkt dat wij niet alleen het touw zijn, maar dat het touw ons ook met elkaar verbindt. Het touw is nu symbool geworden van wat ons hier samen bindt. Bijvoorbeeld symbool van de liefde van God voor alle mensen. Maar het touw kan ook symbool zijn voor onze geloofsgemeenschap. Die kan alleen maar bestaan met de inzet van ons allemaal. Daarom is het ook zo fijn dat jullie vandaag naar de kerk gekomen zijn om samen te vieren. Jullie (de kinderen) kunnen ook een hele actieve rol in onze geloofsgemeenschap spelen. Denk maar eens aan het meezingen in het jeugdkoor, of in het kerstfamiliekoor. Veel van jullie zijn ook misdienaar of nemen deel aan de kinderwoorddiensten. Maar misschien hebben jullie zelf nog maar meer ideeen voor leuk kinderactiviteiten. Denk er maar eens over na. Want wij als grote mensen kunnen wel gaan bedenken wat jullie leuk zouden vinden, maar dat kunnen jullie zelf natuurlijk veel beter. Als je iets verzint, vertel het aan ons. Dan gaan we kijken of we het kunnen organiseren. Dan maken we ons samen sterk voor een levendige kerk.

Marjolein Tiemens-Hulscher

30 september 2012