Marcus 4, 35-41

Tegen de avond van die dag zei Hij tegen hen: “Laten we naar de overkant gaan.” Ze lieten de mensen achter en namen Hem mee met de boot waarin Hij zat; er waren nog andere boten bij. En er stak een hevige storm op, en de golven sloegen over de boot, zodat die al volliep. Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden: “Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?” Hij stond op en bestrafte de wind en het water: “Zwijg, wees stil!” En de wind ging liggen en het werd volkomen stil. Hij zei tegen hen:” Waarom zijn jullie bang? Hebben jullie nog geen vertrouwen?” Ze werden door schrik bevangen, en zeiden tegen elkaar: “Wie is dat toch, dat zelfs de wind en het water naar Hem luisteren?”

Overweging

Lieve kinderen en grote mensen.

Zijn jullie wel eens bang? Ja hè? Dat zijn we allemaal wel eens, ik ook. En bang zijn is ook helemaal niet erg. In gevaarlijke situaties is het juist goed. Je let dan beter op. Je kijkt beter uit. Je wordt voorzichtiger en daardoor wordt het weer veiliger.

We zijn allemaal wel eens bang. Waar ben jij bang voor? Voor die grote dikke spin met zijn harige poten, die je plotseling in je slaapkamer ontdekt? Of voor het onweer met de verblindende bliksem en knetterende donderslagen? Wat doe je dan? Pak je je knuffel en kruip je heel diep onder de dekens? En hoop je dan dat het gevaar vanzelf weg zal gaan? Of roep je om je vader of moeder of je grote broer of zus om de spin te vangen en naar buiten te brengen? En als het ’s nachts onweert kruip je misschien wel bij je vader en moeder in bed. Zij geven je dan een dikke knuffel en dan voel je je meteen veel veiliger. Je bent opeens minder bang. Hebben jullie dat ook wel eens meegemaakt?

Waarom ben je dan minder bang? Hoe kan dat eigenlijk? Buiten gaat het onweer nog steeds te keer. Maar bij je ouders in bed voel je je veilig. Terwijl ze aan het onweer niks kunnen doen. Ze stellen je gerust, misschien door wat ze zeggen, maar ook door er gewoon te zijn. Op een één of andere manier geven ze je vertrouwen dat het wel goed zal komen. Je voelt het, maar je kunt het waarschijnlijk niet goed uitleggen waarom dit zo is.

Vertrouwen, …….vertrouwen is naast bang zijn ook nodig in gevaarlijke situaties. Vertrouwen is eigenlijk de tegenhanger van bang zijn. Als je alleen maar bang bent, raak je in paniek en doe je de verkeerde dingen, of je doet niks meer. Dan ben je letterlijk verlamd van schrik of versteend door angst. Is jou dat wel eens overkomen?

Vertrouwen maakt je weer rustig. De leerlingen in de boot hadden blijkbaar niet zoveel vertrouwen. Ze raakten in paniek toen de hoge golven over hun bootje heensloegen. En je zou denken dat ze toch wel wat gewend waren. Want weet je nog wel, een paar leerlingen waren visser van beroep. Die zullen toch al wel meerdere stormen hebben meegemaakt. Deze keer waren de golven en de wind blijkbaar zo sterk dat de boot totaal stuurloos was. De leerlingen hadden geen grip meer op de boot. Ze waren bang om te verdrinken. In hun paniek maakten ze Jezus wakker. En jij? Wat zou jij gedaan hebben? Voor de leerlingen bood een wakkere Jezus blijkbaar meer vertrouwen dan een slapende. Is het bij ons eigenlijk niet net zo? Als je naar het bed van je ouders vlucht voor het onweer, wil je toch wel dat ze wakker worden om je gerust te stellen. Dat is voor je gevoel toch net wat veiliger dan als ze blijven slapen.

Maar Jezus vraagt meer van ons. Hij zei tegen de leerlingen: ‘Waarom zijn jullie bang? Ik ben er toch? Heb je dan geen vertrouwen? Met andere woorden je had ook op me kunnen vertrouwen terwijl ik sliep. Op de voorkant van het boekje dat jullie hebben staat ‘vertrouw je Mij? Mij met een hoofdletter. Wie is die MIJ? Dat ben ik niet, dat snap je wel. Nee, ….met de Mij wordt natuurlijk Jezus of God bedoeld.

Tot nu toe heb ik verteld over bang zijn en vertrouwen hebben bij een enge spin of natuurgeweld als storm en onweer. Maar er kunnen in ons leven nog heel andere dingen gebeuren waar je bang voor bent of waardoor je je onzeker voelt, of die je spannend vindt. Vond jij het niet een beetje spannend toen je voor het eerst uit logeren ging? Of toen je naar een andere klas of school moest? Wat kun je dan doen om het minder eng te maken? Wat zou jij doen? ……Weet je wat ik zou doen? Ik zou mijn knuffel meenemen als ik ga logeren, en een vriend of een vriendin neem ik mee naar de volgende school. Dan heb ik iets wat vertrouwd is. Dat geeft me houvast in een nieuwe omgeving of situatie.

Soms gebeuren er dingen in ons leven waardoor we het gevoel krijgen helemaal stuurloos te zijn. Is jou dat wel eens overkomen? Dat gevoel krijg je bijvoorbeeld als iemand van wie je veel houdt heel ziek wordt, of misschien wel dood gaat. Als een relatie stuk loopt, als je werkloos wordt, of als je ouders gaan scheiden, noem maar op. Er gebeuren in ons leven genoeg nare en verdrietige dingen waardoor je leven helemaal uit koers kan raken. En juist in die situaties kan je geloof, je vertrouwen in God, je helpen om weer de juiste richting te vinden. Het gaat hier denk ik om een vertrouwen dan net is als het vertrouwen van het kind in de ouders bij het onweer. Zo kan God wat gebeurt niet veranderen, maar zijn nabijheid kan het wel draaglijker maken. Vertrouwen in God kan je helpen om de golven weer tot bedaren te brengen, om weer vaste grond onder de voeten te krijgen en om in de duisternis ook de lichtpuntjes weer te zien. De lichtpuntjes die een begin van iets nieuws kunnen zijn.

Als het stormt in je leven, herinner je dan het verhaal van vandaag en bedenk dan dat God nooit echt slaapt,    nooit!

Marjolein Tiemens-Hulscher

juni 2012