Vorige keer schreef ik over het manifest ‘Het Groene Normaal’. Tegelijk met het manifest is er ook een boek verschenen met dezelfde titel. In dit boek vertellen tien christenen hoe zij duurzaamheid handen en voeten geven in hun dagelijks leven. Hun geloof is daarbij niet alleen hun belangrijkste inspiratiebron, maar het geeft ze ook hoop en vertrouwen. Het Groene Normaal is een hoopvol boek dat inspireert om samen op te staan voor een duurzaam leven en een eerlijke, groene toekomst. Lees verder
Manifest Het Groene Normaal
Afgelopen zaterdag is het manifest ‘Het Groene Normaal’ gelanceerd. Hierin roepen christelijke organisaties medechristenen op groener en socialer te gaan leven. Het initiatief hiervoor komt van Alfred Slomp, medeoprichter van God in de supermarkt en auteur van het boek Superwaar. Al snel na het uitbreken van de coronacrisis kwamen van verschillende groepen in de samenleving, politici, opiniemakers, wetenschappers, economen en milieuclubs geluiden over kansen om duurzamer uit de crisis te komen. Maar vanuit de christelijke hoek bleef het stil. Dat was een reden voor Alfred Slomp om in de pen te klimmen en dit manifest te schrijven. Daarbij heeft hij verschillende christelijke organisaties betrokken, waarvan een groot deel het manifest ondertekend heeft. Groen Geloven heeft dat ook gedaan. Lees verder
Innerlijke rust
Het voelde als een soort bevrijding, een verademing, onze fietskampeervakantie in Zweden. Onderweg besefte ik pas hoezeer het corona-gebeuren en dan met name de berichtgeving daarover, ongemerkt op mijn beleving van het dagelijks leven drukte. Lees verder
Wat hebben bramen met zingen van doen?
Wie had ooit gedacht dat zingen kon leiden tot het verwijderen van bramenplanten? Ik niet, maar toch is het zo. We zingen op een openplek in het bos, en die dreigde overwoekerd te worden door de bramen. Dus zijn we aan de slag gegaan. Lees verder
Planten tussen de tegels
Ik genoot zo van de bloeiende slaapmutsjes in het gangetje achter de fietsenschuurtjes. Elke keer als ik wegging en weer thuiskwam lachten ze me toe en hoorde ik het gezoem van de insecten die zich aan de nectar tegoed deden. Tot op een dag ik bij thuiskomst een kaal gangetje aantrof. De slaapmutsjes en al het andere groen waren verdwenen. De tranen schoten me in de ogen bij deze trieste kale aanblik en ik werd erg boos. Lees verder
