Het is goed als moeders huilen, is een hoofdstuk uit het onlangs verschenen boek Scheppings(t)rouw van Lysanne van de Kamp-Rinzema. ‘Huilende moeders zien we niet. Ze huilen omdat de aarde zucht. Ze huilen om de toekomst van hun kinderen. Het is goed dat moeders huilen.’ Ruim tien jaar geleden begon ik met deze website Groen Geloven, omdat ik ook zo’n huilende moeder was en nog steeds ben. Het huilen stopt niet, maar is wel een noodzakelijke fase in de weg naar handelen. In haar boek schetst van de Kamp, moeder van een peuter, op een toegankelijke wijze hoe zij met haar gezin deze weg gaat. Ze vertelt openhartig hoe de Bijbel, haar geloof en het vertrouwen in God haar hiervoor inspireren, motiveren en troosten. Zij gaat inmiddels weer met een hoopvol hart door het leven. Dat gunt ze andere mensen, die zich door de milieucrisis weggeblazen voelen, ook.

Gister publiceerde ik een blog over de bijeenkomst van In Vrijheid Verbonden. Daarin beloofde ik nog een pdf van de bundel “Koester de toekomst”. Het is een verzameling van artikelen over duurzaamheid en zorg voor de aarde vanuit het perspectief van de zes grootste (religieuze) tradities in Nederland.

U kunt het hier downloaden: Koester de toekomst IVV

Vandaag, 15 mei 2022, wordt Titus Brandsma, pater en Karmeliet, in Rome heilig verklaard. Hij was een werktuig van vrede, met name tijdens de Tweede wereldoorlog. Hij deed wat Jezus in het evangelie van vandaag zijn leerlingen opdraagt, namelijk elkaar lief te hebben, zoals hij hen lief heeft. Een onvoorwaardelijke liefde die vraagt om een luisterende en dienende houding. Dat is ook de boodschap voor ons. Zo te leven dat een nieuwe wereld komen zal. Een wereld die we zelf mogelijk kunnen maken als we trouw blijven aan God. Met die boodschap reizen Paulus en Barnabas, soms met gevaar voor eigen leven, van hot naar her door het nabije oosten, om de nieuwe leerlingen te steunen in hun volharding in het geloof.

Dit was mijn inleiding gister bij de woord en communieviering in de Sint Petrus’s banden in Driebergen. In de overweging borduurde ik voort op de mijn blog van vorige week.

In de mooie traditie van de katholieke kerk ben ik gister, het was aswoensdag, een ‘askruisje gaan halen’. Aswoensdag markeert het begin van de veertigdagentijd waarin we ons voorbereiden op Pasen. Een tijd van inkeer en bezinning, een tijd van vasten, ergens van afzien voor een ander. Vandaag legde de voorganger het accent anders. God wil ons vasthouden. Wat wil jij vasthouden. Waar wil jij je op richten? Lees verder →

Vorige week dinsdag deed ik mee met een ingetogen klimaatprotest. De vorm was een viering voor het klimaat op de stoep van het bisschoppelijk paleis aan de Maliebaan in Utrecht. Het was georganiseerd door Christian Climate Action (CCA), een groep christenen die zich uitspreekt tegen klimaatverandering en voor zorg voor de schepping. De viering bleef binnen onopgemerkt. Lees verder →