Zagen, knippen, takken slepen, lekker buiten bezig zijn. Afgelopen zaterdag mochten we weer los tijdens de nationale natuurwerkdag. Mijn zoon en ik hebben meegedaan met het wilgenknotten op landgoed Den Treek – Henschoten, een familielandgoed op de overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar de Gelderse Vallei. Je vindt er bos en heide, maar ook open landbouwgebied dat vrij nat is. En daar staan langs de sloten rijen knotwilgen, die zo om de vijf jaar geknot worden.
Verbinding
Aan heb begin van de ochtend, we stonden al om 9.00 uur paraat, werd de groep van bijna 20 vrijwilligers verwelkomd door de burgermeester van Woudenberg. Ze vertelde hoe blij zij en de gemeenteraad is dat er zoveel vrijwilligers zijn die helpen het natuur- en cultuurlandschap te onderhouden. Dat versterkt bovendien de verbinding met je eigen leefomgeving. En daar heeft ze gelijk in. Als we nu nog eens langs de knotwilgen zullen fietsen of wandelen, dan zijn het niet meer zomaar knotwilgen. Het zijn een beetje jou knotwilgen geworden, bomen met een verhaal.
Bomen met een verhaal
Die ene, die helemaal gespleten is en van boven wel vier knotten heeft en waarvan het middenstuk helemaal is vermolmd. Bij het zagen ging de hele boom op en neer. En dan die andere waar opeens een kerkuil uit opvloog, toen Maarten daar de ladder tegen aan zette. De beheerder van het landgoed was helemaal verbaasd dat de uil daar zat. ‘Normaal’ had die zijn plekje wat verderop.
Voldoening
Verder was het natuurlijk heerlijk om op zo’n mooie dag (die paar druppels mochten geen naam hebben) buiten te zijn met een leuke, enthousiaste groep mensen. Werkelijk iedereen was vol goede zin aan het werk en hielp elkaar waar nodig was. Als je arm van het zagen moe werd (alles ging met de hand) maakte je even een praatje tussendoor. We hebben hard gewerkt maar het was ook heel relaxed. En wat een voldoening geeft het als de boom waar je aan begon er haast ondoenlijk leek, omdat die er zo wild en chaotisch uitzag, overwoekerd door een bramenstruik, na anderhalf uur toch keurig gekortwiekt is.

Gods schoonheid
Onderwijl was het voortdurend genieten van het landschap met de mooie herfstkleuren van de bosrand op de achtergrond. Op het ene moment staken ze af tegen een heldere blauwe zonnige lucht, en het volgende moment tegen een dreigend donkere lucht. In één woord: prachtig. Op zulke dagen ervaar ik wat paus Benedictus XVI ooit heeft gezegd. “De schoonheid van alle schepselen is één van de wegen waarlangs wij Gods schoonheid werkelijk ervaren. Met het geschenk van de schepping openbaart God zijn liefde en goedheid aan ons.”
Gezellig
De werkdag werd bezegeld met een welverdiende kop soep en een broodje worst, met z’n allen zittend om het vuur en voor de volwassenen een glaasje bessen, dat traditie bleek te zijn. De gezelligheid, saamhorigheid en de ontspannen en gemoedelijke sfeer hebben er zeker ook aan bijgedragen dat we een heerlijke ochtend hebben gehad. Wat ons betreft gaan we volgend jaar weer.