Op de ochtend van Hemelvaart gingen we, vanuit alle locaties van de parochie, op weg naar Doorn. We begonnen met een kort moment van inkeer om stil te staan bij het hoogfeest van Hemelvaart. Het mooie hiervan was dat het fietstochtje meer werd, dan gezellig samen fietsen. Het werd een symbool voor de weg die wij elke dag gaan, heel ons leven. We werden erop uitgestuurd met de volgende woorden.

Sporen van Gods aanwezigheid

“Op dit vroege uur, met de dauw nog op de velden en de stilte waarmee de nieuwe dag begint, gaan we op weg. Met aandacht voor de mooie omgeving waarlangs de route leidt, proberen we open te staan voor wat ons tegemoet komt aan sporen van Gods goedheid op onze weg.” Daarnaast werden we uitgenodigd om onderweg iets mee te nemen dat daar een licht op werpt en verbonden is met het verlangen of de ervaring van Gods nabijheid.

Samenlevingsverband

Tijdens de gezamenlijke eucharistieviering (na een heerlijk en zonnig ontbijt) was er ruimte om te laten zien wat je had meegenomen en daarover te vertellen. Ik had, op het eerste gezicht, een dood takje meegenomen. Op dat takje groeiden korstmossen. Een korstmos is een samenlevingsvorm (symbiose) tussen een schimmel en een alg (groenwier of blauwwier). De schimmel en de alg leven zo nauw samen dat je ze niet meer kunt onderscheiden. We zien een korstmos, wat dus iets anders is dan een mos. Het samenlevingsverband tussen beide organismen is vaak zo sterk dat ze niet meer zonder elkaar kunnen leven.

God en Aarde

Waarom heb ik nu juist een takje met korstmossen meegenomen? Zoals de schimmel en de alg op het oog in de korstmos niet meer te onderscheiden zijn, zo zijn voor mij God, schepping en Aarde met elkaar verbonden. God is aanwezig in heel de schepping, in alles wat leeft en zich ontvouwt. Voor mij zijn God en Aarde, en heel het universum, onlosmakelijk met elkaar verbonden en niet te (onder)scheiden van elkaar. Dat wordt voor mij zichtbaar in het takje met korstmossen. Laten we openstaan voor de verwondering voor de natuur, om zo Zijn aanwezigheid te kunnen ervaren. Laten we dankbaar zijn voor al het moois dat ons omringt.  Laten we dat koesteren en behoeden.