Ik ben gisterochtend (eigenlijk alweer een week geleden) naar een vliegshow geweest. Toen ik van huis vertrok, wist ik nog niet dat dit komen zou. Het kwam gewoon op mijn pad. Het was adembenemend mooi. Ik had het niet willen missen. Lees verder
verbondenheid
Druppel op de gloeiende plaat?
Als ik ergens een lezing geef over bijvoorbeeld de tien geboden voor het milieu of de ecologische voetafdruk wordt mij vaak de vraag gesteld: “Is het niet een druppel op de gloeiende plaat wat wij als individuen kunnen doen?” En dan wijzen ze op de industrie die toch veel meer CO2 uitstoot. Dat laatste is waar. Maar ook in en rondom het huis en vervoer is nog veel te halen door onze levensstijl aan te passen. Lees verder
Pelgrimeren
Vorige week liep ik met ongeveer 70 andere pelgrims ‘over water’. De pelgrimstocht, georganiseerd door de bisschoppelijke vastenactie, sloot zo naadloos aan bij het vastenactieproject “Schoon water verandert alles”. Lees verder
40 dagen groen
Afgelopen zondag heeft ons koor gezongen bij de carnavalsmis ter ere van het 4eelvium van de carnavalsvereniging bij ons in het dorp. De kerk zat afgeladen vol. Dat gebeurt anders alleen nog met kerstmis. Het was een mooie viering. De pastoor vertelde dat hem weleens wordt gevraagd of je mag lachen in de kerk. Hij antwoordt dan in de trant van, “als het niet zou mogen dan zou ik mijn werk niet kunnen doen”. We gaan allemaal door het leven met een lach en een traan. Er is in de kerk vaak veel aandacht voor de traan, maar we kunnen niet zonder de lach en ook daar is plaats voor in de kerk. We mogen, misschien wel moeten, het leven vieren. Lees verder
Kerstgedachte
Bij ons in de geloofsgemeenschap is het de gewoonte dat de viering van de zondag wordt voorbereid door de voorganger samen met het koor dat die zondag zingt. De vierde zondag van de advent heb ik als medevoorganger samen met het jongerenkoor voorbereid. We beginnen dan met het samen lezen van de lezingen. Het omzetten van de gedachten die op komen bij de lezingen naar een inspirerend thema is daarbij altijd een waardevolle zoektocht. We proeven de woorden, kijken wat we met de formulering kunnen, hoe het voelt, welke associaties het oproept. Dit is vaak een boeiend proces. Deze keer kwamen we uit op “er is iets moois op komst”. Lees verder
Eén voor allen, allen voor één
Morgen is er in Zwolle voor parochiebesturen een werkconferentie Laudato Si’, over geloof, duurzaamheid en toekomst in kerk en parochie. Ik mag daar de workshop ecologische voetafdruk, over gemeenschapsopbouw, verzorgen. Lees verder
Tarwe
Het is alweer een poos geleden dat ik heb geschreven in de serie over bijbelse planten. Deze aflevering is gewijd aan tarwe. Tarwe vormt de basis voor ons dagelijks brood, en is daarmee denk ik het bijbelse gewas dat nu nog het meest gegeten wordt. Tarwe is een gewas dat in de Bijbel veelvuldig wordt genoemd. In het beloofde land van melk en honing, waar het volk op weg naar toe is, groeit de tarwe volop (Deut. 8, 7-8). Tarwe komt niet alleen als voedselgewas in de Bijbel voor, maar figureert ook herhaaldelijk in de parabels die Jezus vertelde.
Oorsprongsgebied
Toen de mensheid, ongeveer 10.000 jaar geleden, geleidelijk overging van het bestaan van jager en verzamelaar naar landbouwer behoorden de granen tot de eerste gewassen die ze ging verbouwen. Tarwe is daarmee een van de oudste gedomesticeerde planten. Het oorsprongsgebied van de tarwe is de zogenaamde Vruchtbare Halve Maan en het Bijbelse land lag daar middenin. De Vruchtbare Halve Maan strekt zich uit van de noordpunt van de Perzische Golf, langs de Eufraat en de Tigris naar het noordwesten, dan west naar de Middellandse Zee en duikt dan naar het zuiden via de Nijl een eind Egypte in. Ik las in een boekje over Bijbelse planten dat Bethlehem broodstad betekent en we kennen natuurlijk de graanschuren van Egypte uit de verhalen over Jozef.
Breken brood
Tarwe is een van de belangrijkste gewassen waarmee heel de mensheid zich voedt. Het is daarmee een heel doodgewoon en geen bijzonder gewas, maar voor christenen wel speciaal. Bij het laatste avondmaal brak Jezus brood (eenvoudig maar voedzaam alledaags voedsel) en deelde dit met zijn leerlingen. “Neem en eet hiervan, gij allen, want dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt.” De leerlingen zullen op dat moment nog niet begrepen hebben wat Jezus met deze woorden bedoelde. Dat mysterie proberen we tijdens de eucharistie, als die woorden weer klinken, nog steeds te bevatten.
Verbondenheid
Zelf vind ik het beeld van verbinding door de graankorrels erg mooi. Ik zal het proberen te schetsen. Het is tweeledig. Ten eerste zie ik een beweging die het meest wegheeft van een zandloper. Vele graankorrels komen samen in dat ene brood (de smalle doorgang in de zandloper). Door het breken van het brood en het delen ervan verspreiden al die korrels zich weer in de mensen, die ieder op hun eigen manier een stukje van het mysterie vertegenwoordigen en daarvan getuigen. Ten tweede is het de verbinding tussen alle christenen op Aarde door het ritueel van het eten van dat ene brood. Overal op Aarde wordt het gedaan. Dat besef ontroert mij op een of andere manier. En dan bidden we allemaal dat ene gebed: Onze Vader, geef ons heden ons dagelijks brood.
