vrede

door

Magic moments

De vorige keer schreef ik al over het boek “Leven in verbinding” van prinses Irene. Daarin schrijft ze dat onderzoek naar de houding van Nederlanders ten opzichte van de natuur heeft uitgewezen dat wij ons steeds meer partner en deelgenoot weten van die natuur. En wat misschien nog belangrijker is: we gaan het soms ook voelen.

Magic moments

boom aan water

Heeft u ze weleens beleefd? Die momenten waarop je je ineens één voelt met al het leven om je heen? Magic moments, noemt prinses Irene ze. Het zijn bijzondere momenten die je zomaar kunnen overkomen; als je kijkt naar de sterrenhemel, geniet van een zonsondergang of als je stil zit midden op de hei. Ik heb zulke momenten een paar keer mogen ervaren. Aan de ene kant zijn ze overweldigend. Aan de andere kant geven ze me een onbeschrijfelijk gevoel van rust en vrede. Een gevoel van thuiskomen.

Verwondering

zonnedauw

Zulke momenten overkomen je. Ik denk dat je ze niet kunt oproepen. Je kunt er echter wel open voor staan. Dat begint volgens mij met verwondering. Verwondering voor al wat leeft. Verwondering voor het kleine; zoals een insect, de druppeltjes op de zonnedauw. Verwondering voor het grootse; de wijde uitzichten of de sterrenhemel. Verwondering over hoe alles in de natuur is gevormd en in elkaar steekt. Verwondering hoe alles op elkaar is afgestemd en samenhangt.

Vreugdevolle verantwoordelijkheid

Je verbonden weten met de Aarde en al het leven op Aarde heeft natuurlijk ook consequenties. Dan zien we dat niets op zichzelf staat. Dat alles wat we doen invloed heeft op alles om ons heen. We zijn allemaal deel van de gemeenschap van leven. En wij zijn als enige soort, met ons verstand, in staat om de consequenties van ons handelen te overzien. Tenminste, als we daartoe bereid zijn. Dat maakt ons verantwoordelijk voor alles wat we doen én denken. Dat klinkt misschien zwaar, maar het geeft juist ons leven zin. Want wat is er mooier om vol vreugde bij te dragen aan de toekomst van het leven?

door

Vasten, een kuur in soberheid

De vastentijd is traditioneel een periode van bezinning, sober leven en aandacht voor anderen. Paus Franciscus wijst in zijn encycliek Laudatio Si’ ons erop dat soberheid een deugd is die we nodig hebben om samen zorg te dragen voor ons gemeenschappelijk huis. De vastenperiode is een uitgelezen moment om te oefenen in soberheid. Lees verder →

door

Christmas lullaby (3)

Christmas lullaby is een prachtig kerstlied (wiegelied) van John Rutten, dat we graag zingen met ons koor. In de kersttijd geef ik een overpeinzing bij elk van de drie coupletten.

What though your treasures are not gold or incense?
Lay them before him with hearts full of love.
Praise to the Christ child, and praise to his mother
who bore us a Saviour by grace from above.

Het overkomt ons allemaal wel eens. Het gevoel met lege handen te staan.

Wat als jou geschenken geen goud of wierook zijn?
Leg ze voor hem neer met een hart vol liefde.
Eer het kind Jezus en eer zijn moeder
Die een redder ter wereld heeft gebracht
bij de genade van God.

Wat we geven hoeft niet altijd tastbaar te zijn. Sterker nog, het mooiste dat we kunnen geven is niet tastbaar. Liefde, aandacht, we kunnen het allemaal geven en we vinden het fijn om het te ontvangen. ”Wat heerlijk dat je er bent.” Er zijn is vaak al genoeg.

drie wijzen bij jezusDe wijze mannen hadden wel dure geschenken meegebracht: goud, wierook en mirre. Zij legden deze geschenken ook met een hart vol liefde voor Jezus neer. Kijk maar naar de plafondschildering van de kerk ”Das Munster” in Basel. De wijze (of koning) is op de knieën gegaan en heeft zelfs zijn eigen kroon afgelegd. Hij moet door het kind geraakt zijn om zo’n deemoedige houding aan te nemen. Iets  van Jezus’ boodschap zal hij herkend en erkend hebben.

De wijze mannen hoefden hun hypothese, de Messiah is geboren, niet te verwerpen. De omgeving van de boreling kwam weliswaar niet overeen met hun verwachtingen. Het siert hun dat ze desondanks toch hun verlosser herkenden. Ze gaan langs een andere weg naar huis terug. Hun leven is door de ontmoeting met de baby Jezus voorgoed veranderd.

door

Christmas lullaby (2)

Christmas lullaby is een prachtig kerstlied (wiegelied) van John Rutten, dat we graag zingen met ons koor. In de kersttijd geef ik een overpeinzing bij elk van de drie coupletten.

Where are his courtiers, and who are his people?
Why does he bear neither scepter nor crown?
Shepherds is courtiers, the poor for his people,
With peace as his sceptre and love for his crown.

De wijzen waren op zoek naar een koning maar:

Waar is zijn hofhouding, wie is zijn volk?
Waarom draagt hij scepter noch kroon?

Dat zit zo:

Herders zijn zijn hofhouding, de armen zijn volk
Met vrede als scepter en liefde als zijn kroon.

scepter and crownvrede_van_het_hart

 

 

 

 

 

Geen koning dus die uit is op macht om te heersen over de mensen, om met geweld de vijand (de Romeinse bezetters) te verslaan. Geen koningschap van deze wereld. Het koningschap van Jezus komt niet overeen met wat we gewend zijn onder koningschap te verstaan. Jezus is er niet op uit macht uit te oefenen over anderen. Als Jezus macht heeft is het in anderen. Daarvoor heeft Hij geen uiterlijk vertoon nodig, geen scepter of kroon, maar vrede en liefde. Zo weet Jezus mensen tot geloof te brengen waar ze in cynisme gevangen zaten, tot verlangen te bewegen waar ze dat verlangen allang afgelegd hebben (Erik Borgman, 2015, Waar blijft de kerk?).