Christmas lullaby is een prachtig kerstlied (wiegelied) van John Rutten, dat we graag zingen met ons koor. In de kersttijd geef ik een overpeinzing bij elk van de drie coupletten.
Where are his courtiers, and who are his people?
Why does he bear neither scepter nor crown?
Shepherds is courtiers, the poor for his people,
With peace as his sceptre and love for his crown.
De wijzen waren op zoek naar een koning maar:
Waar is zijn hofhouding, wie is zijn volk?
Waarom draagt hij scepter noch kroon?
Dat zit zo:
Herders zijn zijn hofhouding, de armen zijn volk
Met vrede als scepter en liefde als zijn kroon.
Geen koning dus die uit is op macht om te heersen over de mensen, om met geweld de vijand (de Romeinse bezetters) te verslaan. Geen koningschap van deze wereld. Het koningschap van Jezus komt niet overeen met wat we gewend zijn onder koningschap te verstaan. Jezus is er niet op uit macht uit te oefenen over anderen. Als Jezus macht heeft is het in anderen. Daarvoor heeft Hij geen uiterlijk vertoon nodig, geen scepter of kroon, maar vrede en liefde. Zo weet Jezus mensen tot geloof te brengen waar ze in cynisme gevangen zaten, tot verlangen te bewegen waar ze dat verlangen allang afgelegd hebben (Erik Borgman, 2015, Waar blijft de kerk?).
Groen geloven 
Helemaal waar, Marjolein. Ons beeld van een koning is niet van toepassing op Jezus Christus. Een probleem van ons taalgebruik (- onvermijdelijk overigens -) dat we bij bijna elke bewering van enige diepzinnigheid moeten beseffen wat de inhoud is van de woorden die we gebruiken. Ik eindigde ooit een preek op de zondag van Christus Koning: “Christus mag gerust koning zijn, maar zoek een ander woord.” Zo’n woord hebben we overigens niet, dus dan toch maar “koning”, wel mét de ‘opdracht’ precies dát woord aan te grijpen om de inhoud bij te stellen ter ere van Hem aan Wie de titel toevalt. De geloofsinhoud is daarom voor mij ook altijd mede een vraag naar de taal die we gebruiken.
We gaan met Hem het nieuwe jaar in. Daarom: “Zalig Nieuwjaar”.
F.