Vandaag, 15 mei 2022, wordt Titus Brandsma, pater en Karmeliet, in Rome heilig verklaard. Hij was een werktuig van vrede, met name tijdens de Tweede wereldoorlog. Hij deed wat Jezus in het evangelie van vandaag zijn leerlingen opdraagt, namelijk elkaar lief te hebben, zoals hij hen lief heeft. Een onvoorwaardelijke liefde die vraagt om een luisterende en dienende houding. Dat is ook de boodschap voor ons. Zo te leven dat een nieuwe wereld komen zal. Een wereld die we zelf mogelijk kunnen maken als we trouw blijven aan God. Met die boodschap reizen Paulus en Barnabas, soms met gevaar voor eigen leven, van hot naar her door het nabije oosten, om de nieuwe leerlingen te steunen in hun volharding in het geloof.
Dit was mijn inleiding gister bij de woord en communieviering in de Sint Petrus’s banden in Driebergen. In de overweging borduurde ik voort op de mijn blog van vorige week.
Op de website van Kerk en Milieu kwam ik de onderstaande tekst van Titus Brandsma tegen. Ik werd er direct door geraakt, want die sloot zo mooi aan bij het gevoel van afgelopen weekend toen we met het hele gezin door het Groene Hart fietsten. Een moederdag om nooit te vergeten. 
Volgende week zondag is het moederdag. Toen de kinderen nog op de lagere school zaten kreeg ik thee op bed en natuurlijk de op school gemaakte cadeautjes voor de allerliefste mama. Mijn kettingen hangen nog steeds aan een mooie geverfde kleerhanger met vrolijke dolfijntjes in top. Een blijvende herinnering aan de die dierbare momenten met het hele gezin op bed. Het meest genoot ik van de verwachtingsvolle gezichtjes van de kinderen. Zou mama het mooi vinden? Altijd, want je voelde dat het met liefde was gemaakt.
Groen geloven 