Ontroering

Het is aan alles te merken, het wordt kerstmis. De tuinen en straten zijn getooid met kerstverlichting. Op de radio en in de winkels hoor je Jingle bells. De reclames op de televisie gaan over samen eten en wat daarvoor in de aanbieding is. Kerstbomen sieren woonkamers, tuinen en pleinen. Er zijn legio kerstmarkten met vertier, oliebollen, warme chocolademelk en gluwein. Het kan niet op. Gelukkig zijn er ook oases van rust te vinden in de vele advents- en kerstconcerten die gegeven worden.Het draagt allemaal bij aan ons kerstgevoel. En ook ik doe er aan mee. Maar er bekruipt me ook altijd een dubbel gevoel omdat dit uiterlijk vertoon, de overdaad, in schril contrast staat met de eenvoud van de stal, waarin het kind geboren wordt, waarvan gezegd werd dat het de wereld zou redden. Wat heeft kerstmis nog met deze geboorte te maken? Lees verder

De kracht van kwetsbaarheid

Een poos geleden zaten we met een paar koorleden en de pastor bij elkaar om de kerstnachtviering voor te bereiden. De pastor vertelde over een jongetje dat tegen zijn moeder had gezegd: “Moeten we met kerstmis weer naar de kerk? Dat hoeft niet hoor. Dat hebben we vorig jaar ook al gedaan. Het is toch weer hetzelfde.” Lees verder

Intieme Kerst

“De voet kan niet van het rempedaal, Kerst wordt sober” kopte Trouw gister op de voorpagina. Gemiste kans, dacht ik. Waarom niet iets in de trant van “Dit jaar genieten we van een intieme Kerst”. Die kan natuurlijk nog steeds sober zijn, maar dat is dan wel een eigen gekozen soberheid, zonder de negatieve lading die de kop oproept. Past enige soberheid eigenlijk ook niet heel goed bij de geboorte van een kind in een nederige stal. En, aan de ander kant, als we willen mogen we ons nog steeds te goed doen aan veel en lekker eten, alleen niet met veel anderen samen. Lees verder