Afgelopen zondag is de Advent begonnen. Wees waakzaam , leef met aandacht, zorg dat je wakker bent, dat is de boodschap die Marcus (13,33-37) ons meegeeft voor de Advent. Een best goede gedachte voor de Advent. Het verhaal van Marcus is het slot en rede waarin de bezorgde vraag gesteld wordt: “Waar loopt dit aardse gebeuren allemaal op uit en wanneer zal dit plaats vinden? Niemand die het weet. We leven nu 2000 jaar later, nog steeds met dezelfde vraag. “Waar gaat het met deze wereld naar toe?” Kranten en TV brengen nieuws dat ons verontrust; oorlog, vluchtelingen die nergens heen kunnen, honger en armoede, klimaatverandering en nog veel meer. De al zolang beloofde vrede lijkt nog steeds ver weg. En we hunkeren er naar. Iedereen droomt van vrede. Een vrede, die meer is dan de afwezigheid van wapengekletter, zoals Mirjam Kollenstaart-Muis het verwoordde.

Waar zijn de boodschappers van het goede nieuws gebleven? Net als de Joden van weleer kijken ook wij uit naar goed nieuws, naar hoop, naar licht in onze onrustige en omgewoelde wereld. Tweeduizend jaar geleden waren het de engelen, als boodschappers van God, die het goede nieuws brachten. Doen ze dat nog steeds? Ik denk het wel, maar ze doen het heel subtiel. Als we niet ‘wakker’ zijn merken we ze niet op. De engel van deemoed bijvoorbeeld. Die komt heel stil bij je binnen, zit in jezelf. De engel van deemoed geeft iemand de moed om de waarheid over zichzelf in te zien, zo zegt Anselm Grün, Benedictijner Monnik en schrijver. De engel wil niemand kleiner maken, maar wel het bewust zijn geven dat de valkuilen die je bij anderen ziet ook jou valkuilen kunnen zijn. De Advent is een mooie periode om eens te luisteren naar de engel van deemoed. Wat heeft hij mij te zeggen?