Een paar weken geleden, bij een lezing in Leersum, ontmoette ik Hannelieke van de Beek. We raakten aan de praat en het gesprek kwam al gauw op haar werk als kunstenaar. Ze maakt onder andere wandkleden waarbij ze verschillende materialen en technieken combineert, zoals fotografie, schilder- en borduurwerk. Ze laat zich daarbij inspireren door de natuur. Nu heeft ze een expositie ‘Ode aan de natuur’ in Wijchen. Ik was erg benieuwd en ben eens gaan kijken. Lees verder
Kunst
Wandelend Bosk in Leeuwarden
In het boek ‘De koning van Katoren’ van Jan Terlouw schuifelen de kerken er lustig op los. Schuifelende kerken zult u in Leeuwarden niet aantreffen, maar wandelende bomen kunt u daar deze zomer zomaar tegenkomen. Lees verder
Onzekere (jaarge)tijden
Vorige week nam ik deel aan de online conferentie ‘Politiek van Hoop’. Voordat de conferentie echt begon konden we genieten van muziek. We hoorden een deel uit de (onzekere) vier jaar getijden van Vivaldi. Muziek met een boodschap. Lees verder
Kaarsen voor een leefbare aarde
Een poos geleden ontving ik via de Raad van Kerken een mailtje van Noa Grouw, een duurzaam en sociaal ondernemer in de dop van 14 jaar uit Assen. Ze schreef dat ze vanuit haar geloof de wereld meer bekend wil maken met duurzaamheid, omdat ze vindt dat we goed voor de aarde moeten zorgen. Daar heeft ze natuurlijk groot gelijk in. Lees verder
Muziek verbindt
We waren erbij vorige week donderdag, mijn dochter en ik, bij het concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. Het was een geweldige belevenis. Waar maak je dat mee, dat er zoveel mensen, waar ook vandaan, zo ongedwongen bij elkaar zijn en gewoon onbekommerd genieten? Als ik om me heen keek, zag ik alleen maar stralende gezichten. Volgens ‘Dingeman’ een unicum.

Trouw, 10 juli 2017
Heel even dreigde onweer nog roet in het eten te gooien. Een dreigende lucht naderde het plein en het rommelde in de verte. Gelukkig bleef het bij een paar bliksemschichten boven het podium en een paar minuten regen. Onder de uitgedeelde poncho’s had niemand daar last van. Het versterkte de saamhorigheid alleen maar.
Ik heb grote bewondering voor de enthousiaste manier waarop Rieu klassieke muziek met een kwinkslag aan de man brengt. Hij ontdoet het van het elitaire vernisje zonder het banaal te maken. Het gaat vooral om het plezier van de muziek; de vreugde om het te maken en om ernaar te luisteren. Waarom zou je de hele tijd stil op je stoel blijven zitten als de muziek uitnodigt tot dansen of meezingen?
Wat Rieu met zijn orkest brengt is veel meer dan alleen maar vermaak. Naast de bekende, haast grijsgedraaide meezingnummers, was er ook ruimte voor pure schoonheid, zoals het Chinese lied dat twee Chinese jonge sopranen zongen. Het lied ging over een rivier die het verleden en het heden met elkaar verbindt en alle emoties van de mensen in zich heeft opgenomen. Je hoorde het in de muziek, daar hadden we geen vertaling voor nodig.