Het is nog maar net half februari geweest en toch voelt het al volop lente. Wat is het heerlijk om buiten te komen en de warmte van de zon te voelen op je huid. Ik heb er echt van genoten om, eerder deze week, tussen de middag mijn boterhammetje in de zon in de tuin te eten. Lees verder
natuurbeleving
Geluksvogel
De woensdag begin ik als het even kan met een rondje hardlopen. De laatste tijd alleen. Mijn medelopers zijn allemaal geblesseerd of herstellende ervan en nog niet toe aan een uur of langer. Eerlijk gezegd vind ik het ook wel heerlijk om alleen te gaan. Dan zie en hoor je toch meer onderweg. Ook vanmorgen was het weer puur genieten. Lees verder
Dwalen op de kwelder
Dit jaar had de vakantie een verrukkelijk toetje; nog een paar dagen kamperen op Schiermonnikoog. Schier is mijn meest geliefde Waddeneiland. Op de afgeladen volle boot dacht ik nog: “Mijn god, is dit wel een goed idee? Wat moet ik op Schier met zoveel mensen?” Zij gingen echter niet waar ik ging. Lees verder
Kruisbekken
Ik ben helemaal geen soortenjager. Maar als je toevallig hoort dat er grote kruisbekken zitten op Heidestein en je wilt toch gaan wandelen, ja dan is de keuze waar je gaat wandelen niet zo moeilijk. Lees verder
De wilde stad
Als we aan de stad denken, denken we meestal niet direct aan natuur. Toch maakt de ‘groene’ natuur wel degelijk deel uit van het stadse ecosysteem. Tienduizend van de 40.000 soorten (planten en dieren) die in Nederland voorkomen, leven ook in de stad. Met de wilde bijen gaat het in de stad zelfs beter dan in de landbouwgebieden. Lang leve dus de stadstuintjes, balkonnetjes met bloeiende planten, de bloeiende bomen en het groenbeheer waarbij geen gif meer wordt gebruikt. De film ‘De wilde stad’ toont de verwevenheid van de menselijke en de niet menselijke natuur in Amsterdam. Als je het wilt zien gaat er een wereld voor je open. Lees verder
Binnen- en buitenkant van duurzaamheid
Afgelopen dinsdag was het de dag van de duurzaamheid (10-10). ’s Avonds werd in pakhuis de Zwijger in Amsterdam de winnaar van de Trouw Duurzame 100 bekendgemaakt. Prinses Irene was uitgenodigd om de aftrap te geven. In het gesprek vertelde ze over haar visie dat we deel zijn van de natuur, maar dat we die vanzelfsprekende verbondenheid in de loop van de tijd zijn kwijtgeraakt. Dat zie je in de manier waarop we met de natuur omgaan. Lees verder
Magic moments
De vorige keer schreef ik al over het boek “Leven in verbinding” van prinses Irene. Daarin schrijft ze dat onderzoek naar de houding van Nederlanders ten opzichte van de natuur heeft uitgewezen dat wij ons steeds meer partner en deelgenoot weten van die natuur. En wat misschien nog belangrijker is: we gaan het soms ook voelen.
Magic moments
Heeft u ze weleens beleefd? Die momenten waarop je je ineens één voelt met al het leven om je heen? Magic moments, noemt prinses Irene ze. Het zijn bijzondere momenten die je zomaar kunnen overkomen; als je kijkt naar de sterrenhemel, geniet van een zonsondergang of als je stil zit midden op de hei. Ik heb zulke momenten een paar keer mogen ervaren. Aan de ene kant zijn ze overweldigend. Aan de andere kant geven ze me een onbeschrijfelijk gevoel van rust en vrede. Een gevoel van thuiskomen.
Verwondering
Zulke momenten overkomen je. Ik denk dat je ze niet kunt oproepen. Je kunt er echter wel open voor staan. Dat begint volgens mij met verwondering. Verwondering voor al wat leeft. Verwondering voor het kleine; zoals een insect, de druppeltjes op de zonnedauw. Verwondering voor het grootse; de wijde uitzichten of de sterrenhemel. Verwondering over hoe alles in de natuur is gevormd en in elkaar steekt. Verwondering hoe alles op elkaar is afgestemd en samenhangt.
Vreugdevolle verantwoordelijkheid
Je verbonden weten met de Aarde en al het leven op Aarde heeft natuurlijk ook consequenties. Dan zien we dat niets op zichzelf staat. Dat alles wat we doen invloed heeft op alles om ons heen. We zijn allemaal deel van de gemeenschap van leven. En wij zijn als enige soort, met ons verstand, in staat om de consequenties van ons handelen te overzien. Tenminste, als we daartoe bereid zijn. Dat maakt ons verantwoordelijk voor alles wat we doen én denken. Dat klinkt misschien zwaar, maar het geeft juist ons leven zin. Want wat is er mooier om vol vreugde bij te dragen aan de toekomst van het leven?
