Paul Schenderling is econoom en mede auteur van het boek ‘Hoe handel ik eerlijk’ en ‘Leven na de groei’. Voor zijn toekomstvisie laat hij zich inspireren door het sociaal visioen van Jesaja. Twee weken geleden hield hij in Driebergen hierover een gloedvol verhaal, waarmee hij zoveel mogelijk mensen in beweging wil krijgen om anders te gaan leven. Als we positief kiezen voor ‘Genoeg om van te leven’, dan stelt hij ons tevredenheid, dankbaarheid, rust en vreugde in het voortuitzicht. Lees verder
vreugde
Kerstmis, een lichtend spoor
Kerstmis, liefde, licht en vrede. We kunnen het vinden in kleine gebaren. Dit jaren vieren we kerstmis in kleine kring, intiem en warm. Dat spreekt ook uit het kerstgedicht van Jeanette van Osselen dat ik graag met jullie deel. Ik vond het op de website van kerk en milieu. Lees verder
Uitwaaien
Afgelopen maandag moest ik al om 8.00 uur in Hardinxveld-Giessendam zijn. Ik was uitgenodigd om voor een bedrijf de maandopening te verzorgen en iets te vertellen over geloof en duurzaamheid. Bij het maken van de afspraak had ik me al bedacht dat ik dan op de terugweg wel in Culemborg uit de trein kon stappen om lekker door de uiterwaarden te gaan struinen. Dat wilde ik al zo lang. Elke keer als ik met de trein de Lek overging nam ik me dat al voor. Ze lonkten gewoon. Lees verder
Bij milieubewustzijn brengen
Blij verrast was ik toen ik een e-mail kreeg van Roland Enthoven, communicatiemedewerker van het Aartsbisdom Utrecht. Hij vroeg daarin of hij me voor het bisdomblad ‘Op Tocht’ mocht interviewen voor de serie ‘Armen ontmoeten’. Deze keer was het de bedoeling om een nieuwe levensstijl centraal te stellen. Hij was hiervoor op zoek naar mensen die kiezen voor een sobere levensstijl op gelovige gronden, met het oog voor de schepping. Hij had mijn presentatie over de cursus ‘Leven in verbondenheid‘ bijgewoond tijdens de afronding van de opleiding tot catecheet. Zodoende was hij nu voor het interview bij mij terechtgekomen.
Magic moments
De vorige keer schreef ik al over het boek “Leven in verbinding” van prinses Irene. Daarin schrijft ze dat onderzoek naar de houding van Nederlanders ten opzichte van de natuur heeft uitgewezen dat wij ons steeds meer partner en deelgenoot weten van die natuur. En wat misschien nog belangrijker is: we gaan het soms ook voelen.
Magic moments
Heeft u ze weleens beleefd? Die momenten waarop je je ineens één voelt met al het leven om je heen? Magic moments, noemt prinses Irene ze. Het zijn bijzondere momenten die je zomaar kunnen overkomen; als je kijkt naar de sterrenhemel, geniet van een zonsondergang of als je stil zit midden op de hei. Ik heb zulke momenten een paar keer mogen ervaren. Aan de ene kant zijn ze overweldigend. Aan de andere kant geven ze me een onbeschrijfelijk gevoel van rust en vrede. Een gevoel van thuiskomen.
Verwondering
Zulke momenten overkomen je. Ik denk dat je ze niet kunt oproepen. Je kunt er echter wel open voor staan. Dat begint volgens mij met verwondering. Verwondering voor al wat leeft. Verwondering voor het kleine; zoals een insect, de druppeltjes op de zonnedauw. Verwondering voor het grootse; de wijde uitzichten of de sterrenhemel. Verwondering over hoe alles in de natuur is gevormd en in elkaar steekt. Verwondering hoe alles op elkaar is afgestemd en samenhangt.
Vreugdevolle verantwoordelijkheid
Je verbonden weten met de Aarde en al het leven op Aarde heeft natuurlijk ook consequenties. Dan zien we dat niets op zichzelf staat. Dat alles wat we doen invloed heeft op alles om ons heen. We zijn allemaal deel van de gemeenschap van leven. En wij zijn als enige soort, met ons verstand, in staat om de consequenties van ons handelen te overzien. Tenminste, als we daartoe bereid zijn. Dat maakt ons verantwoordelijk voor alles wat we doen én denken. Dat klinkt misschien zwaar, maar het geeft juist ons leven zin. Want wat is er mooier om vol vreugde bij te dragen aan de toekomst van het leven?
Groen geloven 