Het voelde als een soort bevrijding, een verademing, onze fietskampeervakantie in Zweden. Onderweg besefte ik pas hoezeer het corona-gebeuren en dan met name de berichtgeving daarover, ongemerkt op mijn beleving van het dagelijks leven drukte. Lees verder
Fietsen
Genieten van de lente
Het is nog maar net half februari geweest en toch voelt het al volop lente. Wat is het heerlijk om buiten te komen en de warmte van de zon te voelen op je huid. Ik heb er echt van genoten om, eerder deze week, tussen de middag mijn boterhammetje in de zon in de tuin te eten. Lees verder
Over bergen
Ik heb altijd tegen mijn man gezegd: “Als je in de bergen wilt gaan fietsen, dan moet je iemand anders zoeken om met je mee te gaan. Naar boven is afzien, en naar beneden vind ik eng.” Ik weet niet hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, maar twee weken geleden fietsten we zomaar ineens door Lech (waar de koninklijke familie altijd gaat skiën) naar de Flexenpas (1773 m). Lees verder
Spiegel of inspirator?
Een paar weken geleden liep ik samen met iemand het gebouw voor een vergadering binnen. Hij vroeg toen of ik me eraan ergerde dat hij met de auto was gekomen. Hij woont namelijk op steenworp afstand van de vergaderlocatie. ‘Nee,’ stelde ik hem gerust, “ik erger me niet,” Misschien had ik op dat moment moeten vragen of hij zich wellicht schuldig voelde omdat hij met de auto gekomen was. Het is immers een algemeen verschijnsel dat mensen moreel gedrag van anderen, zoals bijvoorbeeld lokaal alles per fiets te doen, onbewust opvatten als kritiek op het gedrag van hen. Lees verder
Korstmos
Op de ochtend van Hemelvaart gingen we, vanuit alle locaties van de parochie, op weg naar Doorn. We begonnen met een kort moment van inkeer om stil te staan bij het hoogfeest van Hemelvaart. Het mooie hiervan was dat het fietstochtje meer werd, dan gezellig samen fietsen. Het werd een symbool voor de weg die wij elke dag gaan, heel ons leven. We werden erop uitgestuurd met de volgende woorden. Lees verder
