Lieve lezers,

Het is niet echt mijn gewoonte om jullie ‘persoonlijk’ aan te spreken. Vandaag maak ik een uitzondering. Ik merk namelijk dat het schrijven van mijn blog elke twee weken me op het moment best wel zwaar valt. Ik sta half in vakantiestand en had/heb de mantelzorg voor mijn moeder die twee weken geleden geopereerd is. Mijn hoofd staat er gewoon niet naar en daarom las ik maar een pauze in.
Vandaag toch nog twee losse flodders over duurzaam kamperen en dankbaarheid.

Duurzaam kampereren

Vorige week las ik ergens, ik weet niet meer waar en heb ook de puf niet om het weer op te zoeken, over een ‘wedstrijd’ duurzaam kamperen. Bedrijven worden uitgedaagd om innovaties aan te dragen om het kamperen duurzamer te maken. De organisaties hierachter hebben allemaal ‘auto en/of caravan’ in hun naam staan. Ik ben dan eerlijk gezegd al direct een beetje geïrriteerd. Hoe duurzaam kan het zijn met auto en caravan? Maar goed, ik ging eens kijken wat het inhield. Om mee te doen moet je een heel formulier invullen. Daar begon ik mee met het idee wat het zou opleveren als de Jeugdsectie van de NTKC mee zou doen. Die gaat volgende week op zomertoer, dat wil zeggen met z’n allen fietsen en kamperen op de terreinen van de club. Terreinen zonder poespas waar nog ‘echt’ gekampeerd wordt.

De Jeugdsectie kampeert in Austerlitz. Foto: website kampeerclub.

Halverwege het invullen van het formulier ben ik ermee gestopt. Er werd gevraagd naar de verwachte economische opbrengst en wat de innovatie was. Wat ik wel positief vond was dat er ook gevraagd werd naar de sociale impact van de innovatie. Ook zonder innovatie zou de Jeugdsectie hier hoog scoren. Maar het punt is dus, dat groepen die het meest duurzaam kamperen niet in aanmerking komen voor de prijs duurzaam kamperen, omdat er geen innovatie aan te pas komt, omdat ze het doen zoals we het 75 jaar geleden ook al deden.

Ik ben trouwens wel benieuwd of de NS mee gaan doen. Daarvoor hoeven ze alleen fietswagons aan de treinen te koppelen. Daar zouden ze heel wat vakantiefietsers blij mee maken.

Dankbaarheid

De andere losse flodder is dankbaarheid. Mijn moeder heeft twee weken geleden een nieuwe schouder gekregen. Geweldig dat dat kan. Het is allemaal goed gegaan en we zijn alle mensen in en om het ziekenhuis heel dankbaar voor hun goede zorgen. Dat geldt ook voor de buurtzorg die we nog thuis kregen. Zij hebben mij geleerd hoe ik mijn moeder kan helpen met wassen, aan- en uitkleden, ogen druppelen enzovoort. Dat deden ze met veel liefde en geduld.

Mijn broer had het bed provisorisch met blokken verhoogd. Ook hadden we de matras met allerlei kussens erachter in zitstand gebracht. Mijn moeder zat enigszins comfortabel en was ons zeer dankbaar. Wat we zelf niet konden realiseren was een zogenaamde papegaai, een bungelend handvat boven je bed waar je je aan kunt optrekken. (Mijn andere broer: “O, dus als ik in een crypto tegenkom: Een vogel waar je je aan kunt optrekken…”). Zo’n papegaai kun je dus gewoon lenen (ik heb veel geleerd de afgelopen 2 weken). Deze werd gebracht door een vriendelijke meneer. Hij zag onze eigen constructie van het bed, moest een beetje en leggen en zei: “Waarom lenen jullie niet gewoon een “hoog-laag bed”. Dat was nooit in ons opgekomen, maar was wel een goed idee. Er zaten toch wat haken en ogen aan onze eigen aanpassingen.

De volgende morgen werd het bed gebracht door een andere meneer dan de vorige dag, maar ook heel vriendelijk en behulpzaam. Toen hij klaar was met het in elkaar zetten van het bed, zei ik hem dat we erg blij mee waren en hem zeer dankbaar waren. Ik liet me ontvallen dat hij een mooi beroep had; elke dag mensen blij maken die een wat moeilijker periode meemaken. Hij beaamde dat, maar zei er ook direct bij dat niet iedereen zo dankbaar is. Ze zijn dan boos omdat de spullen niet nieuw zijn maar gebruikt. Ik was zeer verbaasd. Wat verwacht je dan als je iets leent of huurt?

Ik heb hem nogmaals hartelijk bedankt en benadrukt dat het voor ons wel veel betekent dat dit allemaal mogelijk is en dat hij zo vriendelijk en behulpzaam was. Ik heb hem nog een hele fijne dag gewenst en hoop dat hij nog vele dankbare mensen mag ontmoeten.

En jullie wens ik een fijne zomer, geniet ervan. Tot ergens in augustus of september.

Marjolein