Een paar weken geleden liep ik samen met iemand het gebouw voor een vergadering binnen. Hij vroeg toen of ik me eraan ergerde dat hij met de auto was gekomen. Hij woont namelijk op steenworp afstand van de vergaderlocatie. ‘Nee,’ stelde ik hem gerust, “ik erger me niet,” Misschien had ik op dat moment moeten vragen of hij zich wellicht schuldig voelde omdat hij met de auto gekomen was. Het is immers een algemeen verschijnsel dat mensen moreel gedrag van anderen, zoals bijvoorbeeld lokaal alles per fiets te doen, onbewust opvatten als kritiek op het gedrag van hen. Lees verder
zonder auto
Groene Bijbel
Wat heeft de Bijbel ons te leren over duurzaamheid? Het is een vraag die me vaak gesteld wordt en geregeld onderwerp is van de lezingen die ik geef. Ondanks dat het woord duurzaamheid niet in de Bijbel voorkomt, kun je wel zeggen dat duurzaamheid een Bijbels concept is. Het heeft immers alles te maken met de heelheid van de schepping en hoe we als mens met de schepping omgaan. Steeds meer christenen zien in dat geloven ook betekent: nadenken over natuur en milieu. Hoe sta je hierin als mens? En wat betekent dit voor je levensstijl?
Het Nederlands Bijbelgenootschap brengt daarom de Groene Bijbel uit. Alle teksten over natuur en duurzaamheid worden groen gedrukt. Het blijken er meer dan 1500 te zijn. Maar de Groene Bijbel biedt meer. Naast de gewone bijbeltekst staan er verdiepende artikelen in over Bijbel, geloof en duurzaamheid. Portretten geven een inkijkje hoe bekende christenen de Bijbel ‘groen’ door vertalen naar hun dagelijks leven.
Bij deze hoor ik nu blijkbaar tot de bekende christenen. In de Groene Bijbel vertel ik over ons leven zonder auto. Niet zozeer over hoe we dat in de praktijk doen, als wel wat het ons, of, in ieder geval mij, heeft gebracht.
De Groene Bijbel is ook nog eens duurzaam in zichzelf. Deze uitgave wordt namelijk gedrukt op papier van oude ingezamelde bijbels. Een bijbel gooi je niet zomaar bij het oud papier. Maar er weer nieuwe bijbels van maken, dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Zo wordt de blijde boodschap in een nieuwe groene jas weer verder verteld. Het verhaal krijgt zo een nieuwe dimensie. Ik vind het een mooie gedachte.
Vrijdag 3 juni reikt het NGB de voorpublicatie uit op het GroenGelovig-congres dat de Christenunie samen met vele andere organisaties organiseert. De Groene Bijbel zelf wordt in oktober verwacht. Ik ben eerlijk gezegd zeer benieuwd welke teksten de groene status hebben gekregen. Duurzaamheid is immers meer dan alleen groen.
Fietsen in Zeeland
Daar moet je nu over schrijven. Dat zeggen mensen tegen mij als ik ze over onze fietsvakanties vertel. Bij deze dus. Begin mei hebben we weer een weekje gefietst; richting Zeeland deze keer. Maarten (12) had de route uitgestippeld, met de kampeerterreinen erbij. Daarvoor zat hij dagen achter de computer met de fietsrouteplanner; voorpret alom. Ik moet zeggen hij had een mooie route uitgezocht. We hebben hem, met het oog op de wind, alleen andersom gefietst en daar waren we achteraf erg blij mee. 
Op zich hadden we mooi weer, zon maar ook veel wind. Natuurlijk hebben wij ook de zware onweersbuien gehad. Eentje zagen we in de verte hangen. Toen zijn we maar gaan schuilen in het bos. Daar stonden we tenminste aardig uit de wind, maar het voorjaarsgroen hield nog niet veel water tegen. Nat werden we wel. Daarna toch maar verder. Met de wind schuin voor, buitendijks richting Breskens. Dat was even heftig. Maarten waaide bijna weg. Maar het was wel prachtig. Ik hou wel van ‘het gevecht’ met de elementen. Bovendien is het dan dubbel genieten als je ’s avonds, onverwacht, op een terrasje in de zon en uit de wind zit te eten. In Veere bleek geen supermarkt meer te zijn (12 jaar geleden nog wel). Tja, wat moet je dan? 
De dag daarna zijn we met wind in de rug alle dammen overgestoken tot en met het Haringvliet. Dat was een cadeautje na drie dagen toch wel wat tegenwind. In de verte zagen we nog wel dreigende luchten, maar die waren eigenlijk alleen maar mooi. Soms hielden we wat in, om de bui voor te laten gaan. Een schitterend spel tussen ons en het weer. 
Het was weer een weekje genieten van natuur (fluitenkruid, koolzaad en bloesembomen , weide-, roof- en watervogels), de rust (de Biesbosch schijnt het stilste stukje van Nederland te zijn), niks te hoeven en ons gezin. Als de rest van mijn gezin voor me fietst en ik al het moois om me heen zie en de vogels hoor, dan raak ik altijd vervuld van vreugde, geluk en dankbaarheid. Dan besef ik hoeveel ik heb om dankbaar voor te zijn en dat ons eigen landje toch ook wel heel erg mooi is. De heilige Geest is dan, denk ik, hard aan het werk. Want ik geloof dat die mij ontvankelijk maakt voor al die indrukken. (Het ‘rondje’ dat we gefietst hebben: Met de trein naar Breda, gekampeerd in Wouwse Plantage (Ottermeerhoeve), Vogelwaarde (de Kamperhoek), Veere (Veerse gat), Zuidland (de Kersengaard) en Werkendam (de Knotwilg). De dagetappes waren gemiddeld 70 km.)
Je bent stof
Gisteravond, aswoensdag, zijn we met het hele gezin ‘een askruisje gaan halen’. “Mens gedenk dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.” Als kind vond ik dit maar vreemde woorden. Hoezo stof? Ik ben immers een mens van vlees en bloed, ik adem, ik leef! Nu vind ik het mooie woorden en doen ze me beseffen dat we lichamelijk, stoffelijk, fysiek met de Aarde verbonden zijn. 
Datzelfde lezen we in Genesis 2, 7: Toen boetseerde de Heer God de mens, uit stof dat Hij van de aarde nam, en Hij blies hem de levensadem in de neus: zo werd de mens een levend wezen. God noemde hem Adam. In het Hebreeuws komen de woorden voor mens = adam en grond = adamah van de zelfde stam adam dat rood betekent. Adamah is de rode aarde van Palestina en adam, de mens, die rood kleurt door zijn bloed. Zo zijn de mens en aarde in oorsprong en einde, in naam en toenaam, met elkaar verbonden. Mij maakt dit aan de ene kant nederig. We zijn slechts stof en moeten ons niet teveel verbeelden. Aan de andere kant versterkt het het gevoel van thuishoren op de Aarde.
Met aswoensdag is de vastentijd begonnen. Vasten is, je iets ontzeggen, je onthechten van de aardse dingen, je onthaasten, om vrij te worden van de tirannie van eigen behoeften die het zicht op God belemmeren, zoals Jean Jacques Suurmond van de week zo mooi schreef in zijn colomn in Trouw. 
Laten we in deze tijd dan iets kiezen wat ook goed is voor de Aarde. Vasten in een modern jasje zoals carbonvasten. Hoe? Door bijvoorbeeld de auto te laten staan en meer te gaan fietsen. Fietsen met aandacht voor de omgeving. Of je nu de boodschappen haalt of voor je plezier een rondje fietst. Met aandacht leven is al gebed, zegt de Franse filosofe Simone Weil. Aandacht verlegt onze blik namelijk naar iets of iemand buiten onszelf, waardoor we open worden voor het bestaan van God. Fietsen met aandacht en genieten van wat je ziet, voelt, hoort en ruikt is gebed. Fietsen is dus niet alleen carbonvasten het is ook je openstellen voor de stem van God.
Fietsen voor het milieu
Kijk dat is leuk. ‘Fietsen voor het milieu’ kopte een ingezonden brief in de jeugdkrant 7Days van 4 juli. De interesse was gewekt, want hier vermoed je een geestverwante aan het woord. De brief was geschreven door een meisje uit Soest. Zij verbaasde zich erover dat er in 7Days zoveel ophef werd gemaakt over een groep jongens die voor een goed doel naar Parijs fietst en wel 85 km per dag aflegt op de racefiets. Zij zag hier niks bijzonders in, omdat ze met haar vader, moeder, broertje en zusje dit soort afstanden ook aflegt als ze met op fietsvakantie zijn. En dan heb je het niet over een lichte racefiets, maar over zware fietsen vol met bepakking.
“Natuurlijk heb ik wel respect voor ze, maar eigenlijk zou fietsen heel gewoon moeten zijn.”
En dan volgt een beschrijving van wat ze allemaal op de fiets doen. “Door mijn opvoeding moet ik altijd alles fietsen, wij hebben geen auto. Ik woon in Soest, en heb ik een training in Zeist, dan ga ik op de fiets. Boodschappen voor een hele week worden op de fiets gehaald. Doordat er in de fietstassen niet al te veel kan, wordt er ook niet te veel gehaald. Dus hebben we minder afval, dat is beter voor het milieu. Gaan we op vakantie, dan gaan we op de fiets. Dat doen we niet omdat we ons geen auto kunnen veroorloven, maar omdat mijn ouders nadenken over hun eigen invloed op het milieu. Dat zou iedereen moeten doen.”
Boodschappen halen we gewoon op de fiets.
Het had over ons gezin kunnen gaan. En ik had het zelf niet beter op kunnen schrijven. Het geeft zo mooi aan, dat fietsen meer is dan de auto laten staan.
Wij gaan dit jaar ook weer op de fiets op vakantie. Richting Basel deze keer en met de trein terug. Want, fietsen is niet alleen goed voor het milieu en je gezondheid, het is ook gewoon leuk. Er gaat niks boven de vrijheid die je voelt als je fietst met de tent achterop.
Niks is zo heerlijk als fietsen met de tent achterop.
Groen geloven 