De ecologische crisis heeft direct te maken met hoe wij denken over de relatie tussen mens en natuur. Hoe wordt er vanuit religieuze, spirituele en filosofische tradities gereageerd op het klimaatvraagstuk? En bieden zij ook inspiratie voor een duurzame manier van leven? Nieuw Wij interviewt mensen die zich vanuit hun levensbeschouwelijke overtuiging inzetten voor een duurzame wereld. Ik had de eer om de spits af te bijten. Lees verder
fiets
Groene Bijbel (2)
Ik heb er lang naar uitgekeken. Maar nu is die er dan, de Groene Bijbel. Gistermiddag (woensdag 23 november) werd die gepresenteerd in de Metaal Kathedraal in Utrecht.
“U hebt een bijzonder boek in handen: de Groene Bijbel,” lees ik op een van de eerste pagina’s. De Groene Bijbel is een speciale editie van de Nieuwe Bijbelvertaling rond het thema duurzaamheid en heeft drie doelstellingen: verwondering, verdieping en inspiratie.
Naast groen gemarkeerde ‘duurzame’ teksten bevat de Groene Bijbel daarom vele extra’s. Mooie natuurfoto’s laten ons verwonderen over al het moois dat ons omringt en waarmee we samen de Aarde delen. Her en der door de Bijbel vinden we vijftien artikelen ter verdieping. Deze artikelen werken de thematiek van bijbel, geloof en duurzaamheid bijbels-theologisch uit. Om ons te inspireren tot het handelen zijn 22 portretten opgenomen van mensen die gemotiveerd vanuit hun geloof, stappen zetten op de weg naar duurzaam leven. Onder de titel “Wie in een auto zit, mist zoveel moois”, vertel ik bijvoorbeeld over ons leven zonder auto. Ik mag natuurlijk niet ijdel zijn, maar eerlijk gezegd voel ik me zeer vereerd dat dit verhaal in de Groene Bijbel een plek heeft gekregen, naast alle andere mooie verhalen.
Ik ben blij met deze Groene Bijbel, net zo als ik blij ben met Laudato Si’. De combinatie ‘groen’ en ‘Bijbel’ was toch heel lang niet vanzelfsprekend. Paus Franciscus heeft echter met Laudato Si’ laten zien dat zorg voor de schepping tot het hart van het christelijk geloof behoort en dat daar een duurzame levenshouding bij hoort. Gistermiddag klonk ook weer, God is liefde en heeft de schepping aan de mens gegeven als een geschenk. Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn. We dienen God door met liefde voor Zijn schepping te zorgen en verder te ontwikkelen.
De Groene Bijbel lijkt me een prachtig boek om in parochies en gemeenten samen te lezen. Als je de Bijbel met een groene bril leest komen er weer nieuwe vragen op, die zeer de moeite waard zijn om daar samen over te praten. Zo kan de Groene Bijbel ons in beweging zetten. Dan leidt groen (bijbel)lezen ook tot groen leven, want uiteindelijk is groen geloven toch gewoon duurzaam doen.
Fietsen in Denemarken
Schrijf toch over jullie fietsvakanties, wordt er vaak tegen me gezegd. Dát vinden de mensen nou leuk om te lezen. Dus bij deze doe ik dat maar.
Dit jaar zijn we weer naar Denemarken geweest (vanuit Driebergen naar Leer gefietst en van daar met de trein naar Esbjerg). Denemarken is en blijft een heerlijk fietsland: licht glooiend, veel kleine landweggetjes en bewegwijzerde fietsroutes die ook op de kaart staan aangegeven. Karakteristiek voor het landschap zijn de witte kerkjes, al of niet met een rood dak, en de vele windturbines die over land lijken uitgestrooid. Heel eerlijk gezegd kunnen de glooiende, uitgestrekte tarwevelden soms wel wat eentonig worden. Maar langs de westkust van Jutland was er afwisseling genoeg; prachtige uitzichten over de fjorden, weer een stukje bos of een moerasgebied met veel bloeiende bloemen en vogels. Het ene moment fietsten we nog langs de duinen en het volgende moment boven over de kliffen. Dat was echt magnifiek.
Ja, en dan natuurlijk onze kampeerplekjes. Daar doen we het misschien wel allemaal voor. We hebben een boekje ‘Overnatning i det fri’ (overnachten in het vrije). Plekjes in de natuur, vaak met water en wc en soms zelfs een douche, waar je je tent mag opzetten. Vaak staan er op deze plekjes ook shelters, waar we ook een paar keer in geslapen hebben, en is er een vuurplaats of een zwemplek (als alternatief voor een douche). Kamperen op dit soort plekjes geeft ons het ultieme gevoel van vrijheid. Soms waren ze moeilijk te vinden, maar met behulp van vriendelijke en behulpzame Denen is het toch elke keer weer gelukt.
Bij één overnachtingplaats was de wasgelegenheid wel heel minimaal. Een buitenkraantje waarvan je de knop ingedrukt moest houden om het water te laten stromen. Knop los, water stopt. Probeer dan maar eens een kommetje van je handen te vullen met water. We hadden echter al lang ontdekt dat op het kerkhof bij de kerkjes een gebouwtje met meestal een keurige WC en wasbak stond, waarvan de deur altijd open is (helaas in tegenstelling tot de deur van de kerkjes zelf). En laat nu op twee minuten fietsen boven op de heuvel zo’n kerkje staan. Terwijl we daar onze tanden poetsten merkte mijn dochter laconiek op dat als je zwerver zou willen worden je dit in Denemarken zou moeten doen. Je hebt er shelters om te slapen en bij de kerk een WC en een wastafel om je te wassen.
Voorjaar
Gister was het voor mij eigenlijk een binnendag; ideeën uitwerken voor een nieuwe cursus die ik ‘Leven in verbinding’ noem als onderdeel van mijn stage voor de catechetenopleiding die ik aan het volgen ben. Ook werd het hoog tijd om stof te knippen voor nieuwe bijenwasdoeken. Vorige week op de bijenmarkt in Doorn gingen ze weer als zoete broodjes over de toonbank. Wat is het dan heerlijk om tussendoor even naar de Hondspol te fietsen om melk en groente te halen. Het voorjaar komt je dan met volle teugen tegemoet. Overal bloeiende bomen, zowel in tuinen als in de bosranden en singels. De sleedoorn staat er nu prachtig bij. De knotwilgen hebben allemaal een groene waas gekregen. Het duurt nog maar even en dan staan ze in blad. De slootranden zijn hier en daar een geel tapijt van het speenkruid met bloemetjes die wijd open staan richting de zon. Ik kan er intens van genieten en wordt dan ook van binnen warm. Ik zal zelfs al bloeiende pinksterbloemen en ook het fluitenkruid laat de eerste bloemen zien. Dit alles samen met zingende vogels (die ik helaas, op een paar na, niet aan het geluid herken), buitelende kieviten, de fladderende vlinders en huppelende lammetjes. Kortom, het voorjaar is echt losgebarsten.
Als ik dan terugkom is het eerlijk gezegd best moeilijk om me weer te zetten tot wat werk. Uiteindelijk beland ik dan met wat leesvoer (u weet wel die stapel die nooit kleiner wordt) en mijn aantekenschrift op het bankje in de tuin.
Fiets telweek
Mijn man werkt bij de provincie Utrecht met in zijn portefeuille de fiets. Hij krijgt vaak bezoekers uit het buitenland die van ons, Nederland, willen leren hoe je mensen zo massaal op de fiets krijgt als wij. Hij fietst dan met ze rond door stad en/of omstreken. De mensen kijken hun ogen uit. Zo geweldig fietsen vinden ze het hier; fietspaden, fietsstroken, wegen afgesloten voor autoverkeer, goede bewegwijzering, grote bewaakte gratis fietsenstallingen enzovoort. Wij vinden dit allemaal heel gewoon en zouden eigenlijk nog wel veel meer makkelijk doorfiets faciliteiten willen hebben; geen haakse oversteken, ruimere bochten, de fietspaden nog wat breder, beter afgestelde stoplichten, voorrang op alle rotondes, meer tunneltjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Helaas is er nog niet zo heel veel bekend over hoe en wanneer de 14 miljoen fietsers die Nederland rijk is, zich dagelijks van A naar B begeven. Maar daar komt verandering in en daar kan iedere fietser (die ook een smartphone heeft) aan bijdragen. In de week van 14 t/m 20 september wordt namelijk een Fiets Telweek gehouden. Download de App de Fiets!-App en ga gewoon fietsen. De app start vanzelf op, herkent wanneer je aan het fietsen bent en registreert dat. Je hoeft er verder niets voor te doen. Zo wordt er op een makkelijke manier een enorme schat aan informatie verzameld waarmee het fietsnetwerk verbeterd kan worden.
Lees meer op de website www.fietstelweek.nl en download daar de app. Misschien moet ik toch ook maar eens aan de smartphone.
Groen geloven 