opdracht

door

Groene Bijbel (2)

Ik heb er lang naar uitgekeken. Maar nu is die er dan, de Groene Bijbel. Gistermiddag (woensdag 23 november) werd die gepresenteerd in de Metaal Kathedraal in Utrecht.

“U hebt een bijzonder boek in handen: de Groene Bijbel,” lees ik op een van de eerste pagina’s. De Groene Bijbel is een speciale editie van de Nieuwe Bijbelvertaling rond het thema duurzaamheid en heeft drie doelstellingen: verwondering, verdieping en inspiratie.

marjo-groene-bijbel-1Naast groen gemarkeerde ‘duurzame’ teksten bevat de Groene Bijbel daarom vele extra’s. Mooie natuurfoto’s laten ons verwonderen over al het moois dat ons omringt en waarmee we samen de Aarde delen. Her en der door de Bijbel vinden we vijftien artikelen ter verdieping. Deze artikelen werken de thematiek van bijbel, geloof en duurzaamheid bijbels-theologisch uit. Om ons te inspireren tot het handelen zijn 22 portretten opgenomen van mensen die gemotiveerd vanuit hun geloof, stappen zetten op de weg naar duurzaam leven. Onder de titel “Wie in een auto zit, mist zoveel moois”, vertel ik bijvoorbeeld over ons leven zonder auto. Ik mag natuurlijk niet ijdel zijn, maar eerlijk gezegd voel ik me zeer vereerd dat dit verhaal in de Groene Bijbel een plek heeft gekregen, naast alle andere mooie verhalen.

Ik ben blij met deze Groene Bijbel, net zo als ik blij ben met Laudato Si’. De combinatie ‘groen’ en ‘Bijbel’ was toch heel lang niet vanzelfsprekend. Paus Franciscus heeft echter met Laudato Si’ laten zien dat zorg voor de schepping tot het hart van het christelijk geloof behoort en dat daar een duurzame levenshouding bij hoort. Gistermiddag klonk ook weer, God is liefde en heeft de schepping aan de mens gegeven als een geschenk. Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn. We dienen God door met liefde voor Zijn schepping te zorgen en verder te ontwikkelen.

De Groene Bijbel lijkt me een prachtig boek om in parochies en gemeenten samen te lezen. Als je de Bijbel met een groene bril leest komen er weer nieuwe vragen op, die zeer de moeite waard zijn om daar samen over te praten. Zo kan de Groene Bijbel ons in beweging zetten. Dan leidt groen (bijbel)lezen ook tot groen leven, want uiteindelijk is groen geloven toch gewoon duurzaam doen.

door

De aankondig-engel

annuntiatie Jan van EyckTwee weken geleden schreef ik dat engelen de boodschappers zijn van God. De engel Gabriël is misschien wel de bekendste. Hij komt bij Maria binnen en vertelt haar dat ze zwanger zal worden en een zoon zal krijgen die ze Jezus moet noemen, Zoon van de Allerhoogste.

Gabriël is de bode van iets nieuws, iets dat van buitenaf komt. En hij valt zomaar binnen met deze onverwachte en ongelooflijke boodschap. Hoe zouden wij reageren op een dergelijk bericht? Op een bericht dat we in eerste instantie niet kunnen bevatten en niet kunnen geloven, omdat het ons denk- of voorstellingsvermogen te boven gaat. Toch zeker ietwat terughouden, denk ik.

Maria reageert dan ook met een vraag: “ Maar hoe moet dat dan? Ik heb geen omgang met een man.” Het antwoord van de engel dat heilige Geest over haar zal komen en kracht van de Allerhoogste haar zal overdekken stelt haar gerust. Ook het bericht dat Elisabeth, die onvruchtbaar werd genoemd, zwanger is van een zoon helpt daarbij. Daarop stelt Maria zich open voor de ongelooflijke boodschap. Haar vertrouwen in God is zo groot dat ze zegt: “Laat met mij gebeuren wat u gezegd hebt.”

Dit vind ik een prachtig moment. Het moment van aannemen wat jouw opdracht en bestemming is. Het “Ja” zeggen, zonder voorbehoud. Het is een antwoord op een dialoog tussen wat binnenin Maria, een mens, gebeurt en wat van buiten komt. Maria is niet alleen een gewone vrouw uit het volk, maar ze symboliseert de hele Aarde die zwanger is van de levenskracht van God. Hier wordt een appèl op ons gedaan. We worden gevraagd om deel te nemen aan de toekomst van de wereld. Daar kunnen wij, net als Maria, niet anders dan “Ja” op zeggen.

Ja, wij willen zorg dragen voor de toekomst van de nieuwe wereld.

annunciatie Michel AngeloJa, wij hebben hoop en vertrouwen dat er krachten in ons verborgen liggen die ons dit mogelijk maken. Ja, wij willen bijdragen aan liefde en vrede, voor ons, voor onze kinderen, voor alle mensen en andere schepselen op heel de Aarde. Ja, daarvoor willen wij onze oude en verstarde levenspatronen loslaten om nieuwe een kans te geven. Ja, wij geloven dat we daarin niet alleen staan, maar kunnen vertrouwen op God die ons en heel de wereld lief heeft en niet laat varen het werk van Zijn handen.

Deze tekst is gebaseerd op een artikel van pastor Mirjam Wolthuis van de Dominicusgemeente dat verscheen in het oecumenisch maandblad Open deur, dec 2014.