Na een lezing die ik laatst (online) gaf stelde iemand mij de vraag wat ik ervan vond dat er nu, in coronatijd, zoveel meer mensen de natuur in gaan. Die vraag stelde mij voor een gewetenskwestie. Lees verder
Natuur
God in de natuur
Afbeelding Nederlands Dagblad
In de kerstvakantie ben ik samen met mijn dochter op stap geweest met André Zwartbol. Hij schrijft voor het Nederlands Dagblad een serie over God zien in de natuur. Hij vraagt zich af hoe een protestant, een jood, een katholiek en een moslim daarnaar kijken? Zijn er vooral overeenkomsten, of toch ook verschillen? Met alle vier loopt hij een stukje van het ‘Pelgrimspad’ – een langeafstandswandeling van Amsterdam naar Maastricht. Aan mij viel de eer toe om als katholiek uitgenodigd te worden. Wij liepen een stukje vanaf Den Bosch richting Cromvoirt. In kilometers stelde het niks voor. Maar we hebben veel gezien en besproken. Hier kunt u het verhaal lezen. De andere afleveringen worden gepubliceerd op 16, 23 en 30 januari op nd.nl.
Wat hebben bramen met zingen van doen?
Wie had ooit gedacht dat zingen kon leiden tot het verwijderen van bramenplanten? Ik niet, maar toch is het zo. We zingen op een openplek in het bos, en die dreigde overwoekerd te worden door de bramen. Dus zijn we aan de slag gegaan. Lees verder
Dat een nieuwe wereld komen zal
Mijmeren over de na-coronatijd. We doen het denk ik allemaal, ieder op zijn of haar eigen manier. Wat nemen we mee van deze rare tijd? Wat hebben we gemist? Wat vonden we juist fijn? Wat willen we houden, wat zouden we anders willen?
Wat we volgens mij vooral missen, is ‘de ander’; ouders, kinderen, partners, vrienden, koorleden, sportmaatjes. Zelfs school werd door een groot aantal kinderen gemist, vooral de juffen, meesters, vriendjes en vriendinnetjes. Al het andere viel daarbij in het niet. Lees verder
Goede zaak?
“Het coronavirus is vooral gevaarlijk voor mensen die oud en zwak zijn. Dat is dus een goede zaak. Het verlost ons van een zwakke bevolking die ziek is en zwaar op de maatschappij weegt”, zei psychiater/filosoof Damiaan Denys in de Standaard. Zo, los van de context van het hele artikel, komt dit wel heel hard en koud over (Ik weet niet hoe dit is in het originele artikel. Bij het zoeken daarnaar liet de techniek mij helaas in de steek). Ik las deze uitspraak van Denys in een column van Stevo Akkerman (Trouw, 6 april 2020). Hij schrok, net als ik, van deze gedachtegang. Dat zit hem in het oordeel dat eruit spreekt, het is een goede zaak, want ze drukken zwaar op de maatschappij. Zo gaan we toch niet met mensen om? Heeft niet elke mens een eigenwaarde? Is niet elk mens uniek, gewild en geliefd door God, geliefd door dierbaren en zelf ook een dierbare? Staan wij niet op de schouders van alle ouderen? Lees verder
