Afgelopen zondag heeft ons koor gezongen bij de carnavalsmis ter ere van het 4eelvium van de carnavalsvereniging bij ons in het dorp. De kerk zat afgeladen vol. Dat gebeurt anders alleen nog met kerstmis. Het was een mooie viering. De pastoor vertelde dat hem weleens wordt gevraagd of je mag lachen in de kerk. Hij antwoordt dan in de trant van, “als het niet zou mogen dan zou ik mijn werk niet kunnen doen”. We gaan allemaal door het leven met een lach en een traan. Er is in de kerk vaak veel aandacht voor de traan, maar we kunnen niet zonder de lach en ook daar is plaats voor in de kerk. We mogen, misschien wel moeten, het leven vieren. Lees verder
Spiritualiteit
Kerstgedachte
Bij ons in de geloofsgemeenschap is het de gewoonte dat de viering van de zondag wordt voorbereid door de voorganger samen met het koor dat die zondag zingt. De vierde zondag van de advent heb ik als medevoorganger samen met het jongerenkoor voorbereid. We beginnen dan met het samen lezen van de lezingen. Het omzetten van de gedachten die op komen bij de lezingen naar een inspirerend thema is daarbij altijd een waardevolle zoektocht. We proeven de woorden, kijken wat we met de formulering kunnen, hoe het voelt, welke associaties het oproept. Dit is vaak een boeiend proces. Deze keer kwamen we uit op “er is iets moois op komst”. Lees verder
Gaia is God niet, maar
De ecologische crisis heeft direct te maken met hoe wij denken over de relatie tussen mens en natuur. Hoe wordt er vanuit religieuze, spirituele en filosofische tradities gereageerd op het klimaatvraagstuk? En bieden zij ook inspiratie voor een duurzame manier van leven? Nieuw Wij interviewt mensen die zich vanuit hun levensbeschouwelijke overtuiging inzetten voor een duurzame wereld. Ik had de eer om de spits af te bijten. Lees verder
Dwalen op de kwelder
Dit jaar had de vakantie een verrukkelijk toetje; nog een paar dagen kamperen op Schiermonnikoog. Schier is mijn meest geliefde Waddeneiland. Op de afgeladen volle boot dacht ik nog: “Mijn god, is dit wel een goed idee? Wat moet ik op Schier met zoveel mensen?” Zij gingen echter niet waar ik ging. Lees verder
Hartekreet
Het had mijn hartekreet kunnen zijn, de brochure “Messentrekkers bij de nachtwacht” van Koos van Noppen. Met de brochure wil hij gelovigen oproepen bij milieubewustzijn te komen, want zegt hij: “Zeer regelmatig ontmoet ik oprechte christenen, die een graad van milieubewusteloosheid aan de dag leggen waar ik stil van word.” Lees verder
Magic moments
De vorige keer schreef ik al over het boek “Leven in verbinding” van prinses Irene. Daarin schrijft ze dat onderzoek naar de houding van Nederlanders ten opzichte van de natuur heeft uitgewezen dat wij ons steeds meer partner en deelgenoot weten van die natuur. En wat misschien nog belangrijker is: we gaan het soms ook voelen.
Magic moments
Heeft u ze weleens beleefd? Die momenten waarop je je ineens één voelt met al het leven om je heen? Magic moments, noemt prinses Irene ze. Het zijn bijzondere momenten die je zomaar kunnen overkomen; als je kijkt naar de sterrenhemel, geniet van een zonsondergang of als je stil zit midden op de hei. Ik heb zulke momenten een paar keer mogen ervaren. Aan de ene kant zijn ze overweldigend. Aan de andere kant geven ze me een onbeschrijfelijk gevoel van rust en vrede. Een gevoel van thuiskomen.
Verwondering
Zulke momenten overkomen je. Ik denk dat je ze niet kunt oproepen. Je kunt er echter wel open voor staan. Dat begint volgens mij met verwondering. Verwondering voor al wat leeft. Verwondering voor het kleine; zoals een insect, de druppeltjes op de zonnedauw. Verwondering voor het grootse; de wijde uitzichten of de sterrenhemel. Verwondering over hoe alles in de natuur is gevormd en in elkaar steekt. Verwondering hoe alles op elkaar is afgestemd en samenhangt.
Vreugdevolle verantwoordelijkheid
Je verbonden weten met de Aarde en al het leven op Aarde heeft natuurlijk ook consequenties. Dan zien we dat niets op zichzelf staat. Dat alles wat we doen invloed heeft op alles om ons heen. We zijn allemaal deel van de gemeenschap van leven. En wij zijn als enige soort, met ons verstand, in staat om de consequenties van ons handelen te overzien. Tenminste, als we daartoe bereid zijn. Dat maakt ons verantwoordelijk voor alles wat we doen én denken. Dat klinkt misschien zwaar, maar het geeft juist ons leven zin. Want wat is er mooier om vol vreugde bij te dragen aan de toekomst van het leven?
Leven in verbinding
Een paar weken geleden ben ik eindelijk eens begonnen met het opruimen van de stapels op mijn bureau. Eén daarvan was een stapel ‘nog te lezen’ tijdschriften, waaronder een flink aantal exemplaren van Volzin, een magazine voor religie en samenleving. Zo nu en dan krijg ik weer een stapel van mijn schoonvader. Ik blader ze door en scheur uit wat me de moeite waard lijkt. De rest gaat bij het oud papier. Daarna ga ik met de uitgescheurde artikelen op de bank zitten om ze te lezen. Zo kwam ik terecht bij een interview met Matthijs Schouten (Volzin maart 2016) over “Natuur is de nieuwe religie”.
Deel van de natuur
Matthijs Schouten is ecoloog, filosoof en noemt zichzelf student in het boeddhisme. Het artikel gaat over het belang van onze houding ten opzichte van de natuur voor hoe we omgaan met de Aarde. Zijn uitgangspunt is: “Mensen zijn onderdeel van de natuur. Ons welzijn is ermee verbonden”. Hiermee kan ik alleen maar volledig instemmen en is precies wat ik in de cursus ‘Leven in verbondenheid’ wil overdragen en laten ervaren. Want weten is niet genoeg, we moeten het ook voelen.
Boek: Leven in verbinding
In het artikel werd het boek ‘Leven in verbinding’ (2010) genoemd dat Schouten samen met Irene van Lippe-Biesterfeld heeft geschreven. Het boek bestaat uit 6 lezingen die Irene onder de vlag van het NatuurCollege, heeft gegeven, gevolgd door een gesprek met Matthijs Schouten. Ik heb het boek direct bij de bieb geleend en het in één ruk uitgelezen. De lezingen waren een feest van herkenning. Ook van Lippe-Biesterfeld gaat uit van “Wij zijn natuur”. Ze onderstreept het belang van verbinding met de natuur, het gevoel van één zijn met de natuur, voor de eigen innerlijke groei. “Als we de verbinding tussen mens en natuur en de buiten- en binnenwereld bewust leven, beleven, voelen, wordt het begrip duurzaamheid levend en deel van ons zelf”. “Als we verbonden zijn met al het leven om ons heen en met onszelf, dan manifesteert zich het authentieke Zijn.”
Duurzaamheid en algemeen welzijn
In het nagesprek vraag Schouten aan haar: Realiseer je je dat je bij deze levensvisie het begrip duurzaamheid een veel bredere en diepere invulling geeft dan algemeen gebruikelijk is? Je verbreedt het door duurzaamheid te betrekken op het welzijn van alle levende wezens. Je verdiept het door het te verbinding met wat jij authentiek Zijn noemt. Deze opmerking van Schouten zette mij weer op scherp. Soms vraag ik mezelf wel eens of ik de mensen die naar mijn lezingen komen wel iets nieuws vertel. De mensen die komen zijn meestal al heel bewust bezig met bijvoorbeeld het scheiden van afval, duurzame hernieuwbare energie en de herkomst van hun voedsel. Dit is wat je de buitenkant van duurzaamheid zou kunnen noemen. De verbinding tussen duurzaamheid en het algemeen welzijn van alle schepselen, van heel de natuur en de verbinding met jezelf, dat is dan wat Matthijs Schouten en Irene van Lippe-Biesterfeld de binnenkant van duurzaamheid noemen. Dat is het vernieuwende. Ik noem het de spiritualiteit van duurzaamheid. Dat is waar veel mensen naar op zoek zijn. En dat authentieke Zijn, dat noem ik God.
