Een paar maanden geleden attendeerde een koorlid mij op een boekje ‘Zorg voor de aarde, herstel van de wereld.’ Ze dacht dat het mij wel zou aanspreken, en daar had ze gelijk in. In het boekje staan levensbeschouwelijke reacties uit vier verschillende bronnen op de ecologische crisis. Het is een initiatief van de Stichting PaRDeS en zij vroeg de auteurs: “In 2020 willen we opnieuw een publicatie laten verschijnen, en deze keer zal die gaan over het ‘herstel van de aarde’ gezien als een aan de mensheid geschonken gave waarmee zij met zorg en aandacht dient om te gaan. [ ] Wij zouden jullie willen vragen om vanuit jullie kennis, kunde en wijsheid in een essay na te willen denken over de mondiale klimaatcrisis en die in gesprek te brengen met bronnen van wijsheid uit de traditie, waarin jullie geworteld zijn als ook met initiatieven in jullie cultuurpolitieke leefomgeving waarin een nieuwe verhouding in de zorg voor de aarde en voor de schepping zichtbaar wordt.” Lees verder
Spiritualiteit
Mijmeringen bij een afbeelding
Een aantal maanden geleden heb ik voor de Raad van Kerken samen met Christiaan Hogenhuis een artikel geschreven over kerk en duurzaamheid en de rol van de kerk in de samenleving. Bij het artikel was een mooie afbeelding geplaatst; planten en dieren die samen de ronde aarde vormen die wordt gedragen door een hand. Dit soort afbeeldingen bestaan in allerlei varianten, maar deze vond ik bijzonder mooi. Hij deed me denken aan een grotschildering. Maar toen ik wat nauwkeuriger keek kwamen er vragen bij mij boven. Wat wil deze afbeelding eigenlijk zeggen? Van wie is die hand? Lees verder
Dat het loflied blijft klinken
In de psalmen, maar in veel meer Bijbelteksten en ook in het zonnelied van Franciscus van Assisi zingt heel de schepping Gods lof, of wordt daartoe opgeroepen. ‘Zijn pracht straalt over aarde en hemel’ staat boven psalm 148 in de Willibrord vertaling van 1995. De psalm roept heel de kosmos op, van de hemel en haar bewoners tot de aarde met haar wateren en alles wat er leeft, inclusief de mens om God te loven. Lees verder
Schoon wassen
Gister is de veertigdagentijd begonnen. In de katholieke traditie een periode van inkeer en bezinning in de voorbereiding naar Pasen toe, het feest van de opstanding van Jezus. Vasten, je van iets onthouden, maakt voor veel katholieken, maar ook voor anders- en steeds meer niet-gelovigen, deel uit van deze tijd die, die dan ook wel de vastentijd wordt genoemd. Volgens het traditionele vasten wordt er in de komende zeven weken geen vlees gegeten, behalve op de zondag. Aangezien steeds meer mensen al veel minder vlees eten, worden er ook alternatieven gezocht: niet snoepen, geen suiker, niet roken, geen alcohol, geen nieuwe kleren kopen, de auto laten staan enzovoort. Een dergelijke manier van vasten helpt je realiseren hoe goed we het eigenlijk hebben en dat we dat zo vanzelfsprekend vinden. Het maakt je meer bewust van de gaven die we elke dag weer mogen ontvangen uit Gods hand. Hoe vaak sta ik daar eigenlijk bij stil en ben ik daar bewust dankbaar voor? Lees verder
Kerstmis, een lichtend spoor
Kerstmis, liefde, licht en vrede. We kunnen het vinden in kleine gebaren. Dit jaren vieren we kerstmis in kleine kring, intiem en warm. Dat spreekt ook uit het kerstgedicht van Jeanette van Osselen dat ik graag met jullie deel. Ik vond het op de website van kerk en milieu. Lees verder
