Verwonderwandeling

Verwondering en ontzag voor de natuur kunnen we ervaren in het grootse en spectaculaire; overweldigende uitzichten, mooie zonsondergangen, een donderende onweersstorm. Maar ook het kleinste bloempje kan ons verwonderen als we er oog voor hebben; de schoonheid van het detail.

Johan Goud schrijft in het laatste nummer van Speling (2024-1) ‘De aarde bewonen’, het vraagt om te beginnen van ons dat we eindelijk op aarde landen. Hoever je daarvan nog af staat, dringt tot je door als een onaanzienlijk bloemetje langs het pad waar je loopt, je plotseling opvalt.’ Paus Franciscus nodigt ons in Laudato si’ dan ook uit om de natuur met verwondering tegemoet te treden.

Met Pinksteren begon de Laudato si’ week en het was ook de week van de biodiversiteit. Redenen genoeg om een verwonderwandeling te organiseren. Op tweede Pinksterdag gingen twee parochianen met mij mee om de wonderen van landgoed Noordhout te ontdekken. Ondanks dat ze zelf al vaak en graag wandelen ging er een wereld voor hun open.

“Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe wonderlijk de schepping is.”

Ze vertellen: ‘We krijgen ons eigen loepje uitgedeeld, wat een verwondering; onopvallende bloemetjes, onkruid en blaadjes transformeren tot prachtige kunstwerkjes. Door het loepje zagen we een gouden gloed in een klein geel bloempje. Daar liepen we altijd aan voorbij. De schepping is zo rijk en verfijnd! We hebben gekeken, gevoeld, geroken en zelfs geproefd! Onze gids Marjolein maakte indruk met haar kennis en we hebben veel ontdekt. We zijn helemaal ontspannen en kijken al uit naar een volgende wandeling.’

IMG_20240520_142040

Hier doe ik het voor. Mensen de vreugde van de verwondering te laten ervaren als je met ‘andere ogen’ naar de natuur kijkt. Om de ‘onaanzienlijke’ bloemetjes op te merken en te beseffen dat elk schepsel er toe doet. Op de bloemetjes zie je vaak weer kleine insecten. Ik denk dat dit helpt om de verbondenheid met de natuur weer te ervaren.

Door de technologische ontwikkelingen is er veel tussen de mens en de natuur in komen te staan en zijn we het besef van verbondenheid met de natuur kwijtgeraakt. Maar we zijn deel van de natuur. Alles wat we doen heeft invloed op het hele ecosysteem aarde. Paus Franciscus heeft volgens mij volkomen gelijk als hij zegt dat als we de natuur met verwondering tegemoet treden en ons innerlijk verbonden voelen met alles wat bestaat we dan beter voor de aarde en de armen zullen zorgen. Wat ik probeer is mensen die verwondering te laten ervaren.

Plaats een reactie