Op tweede Paasdag waren we misschien wel voor het laatst bij elkaar in het ‘oude’ huis van mijn ouders. Begin maart zijn zij verhuisd naar een bejaardenwoning. En zoals dat gaat van een groot huis naar een klein huis, kan er heel veel niet mee. Dat moet allemaal uitgezocht. Wat kan waar heen. Dat was onze paasklus. En, tijdens de koffie, zegt mijn broer opeens: “Heet van de naald; de paus is dood.” Zo kreeg ik het nieuws van zijn overlijden te horen. Ik kreeg direct een brok in mijn keel en kon even niks meer zeggen. Het voelde als een groot verlies, niet alleen voor mezelf, maar voor heel de wereld. Nog steeds voel ik mij een beetje verweesd en ontredderd. We staan nu voor de uitdaging om zijn gedachtegoed, zonder hem, te blijven uitdragen: zorg dragen voor het gemeenschappelijke huis en al haar bewoners.

Ik zal geen Pasen meer kunnen vieren zonder ook aan paus Franciscus te denken. Wat dat betreft is hij op een mooie dag teruggegaan naar de Vader. Het was niet alleen tweede Paasdag, maar ook de dag voorafgaand aan de Dag van de Aarde (22 april). Pasen valt elk jaar op een andere datum, maar 21 april blijft de dag voorafgaand aan de Dag van de Aarde. Daarmee kan zijn gedachtegoed makkelijker levend gehouden worden: De zorg voor de armen kan niet zonder de zorg voor de Aarde. Laat je verwonderen door de natuur en voel je verbonden met alles wat is. We zijn deel van de natuur. Daarvan moeten we ons niet alleen bewustzijn. Daar moeten we ons door laten leiden, en ons doen en laten op afstemmen.

Afgelopen zondag mocht ik weer voorgaan bij ons in de kerk. Uiteraard hebben we paus Franciscus herdacht. Hierbij het welkomstwoord.

Het is vandaag de tweede zondag van Pasen, Beloken Pasen, zeiden we vroeger waarmee de paasweek werd afgesloten. Paus Johannes II voerde voor deze zondag de naam Barmhartigheidszondag in. Hij stierf in 2005 op de vooravond van dit feest. En nu, twintig jaar later, is paus Franciscus aan de vooravond van barmhartigheidszondag begraven. Barmhartigheid was het sleutelwoord van paus Franciscus. Hij toonde barmhartigheid voor de zwakkeren, de armen, de vluchtelingen en liet zien dat dit niet kon zonder ook barmhartig te zijn voor de aarde. Hij benoemde duurzaamheid als achtste werk van barmhartigheid. De paus was geliefd, ook buiten de katholieke kerk, door zijn oprechte en eenvoudige manier van leven en spreken. Hij was een paus die dichtbij de mensen stond, die als een herder wilde ruiken naar zijn schapen.

Velen van ons zullen zich een beetje verweesd en ontredderd voelen door het heengaan van paus Franciscus. Net als de leerlingen van Jezus, die zich na zijn dood uit angst opsloten in een kamer. In de verhalen van vandaag en in de verrijzenis, worden we echter aangespoord om niet in het verdriet te blijven hangen, maar om verder te gaan, om door te gaan als pelgrims van hoop en elkaars wonden te genezen.

Uit dankbaarheid voor wat Franciscus als mens en paus heeft betekend voor de wereld, voor individuele mensen, voor gemeenschappen, steken we nu een kaars voor hem aan. Dat hij mag leven in het licht, de vreugde en de vrede van de Heer.

Lees ook de overweging.