Afgelopen zondag (Dag van de Stilte) mocht ik weer voorgaan bij ons in de kerk. Tijdens de voorbereiding voor deze viering kwam er een herinnering bij mij boven. Ik was tiener en liep in een drukke winkelstraat in Den Haag. In mijn herinnering kwam er plotseling een vrouw naar mij toe en vroeg of zij voor mij mocht bidden. Nog voordat ik iets kon antwoorden pakte ze me bij de arm en leidde me richting de etalages. Daar stonden we ingeklemd tussen de langslopende mensen en de etalageruit en begon ze te bidden. Ze zal het met al haar ziel en zaligheid en goede bedoelingen gedaan hebben. Maar ik voelde me vooral overrompeld en erg ongemakkelijk, opgelaten, bekeken. Dit was niet hoe ik gewend was te bidden.
Er zijn vele manieren om te bidden. In de evangelielezing laat Jezus zijn leerlingen, en dus ook ons, zien dat de manier waarop je bidt, veel zegt over je zelf. In het gebed komt je ware aard naar boven. Jezus zelf zocht vaak een eenzame, stille, plek op om te bidden. Waar vind je nog een stille plek in je eigen woonomgeving?
Spiritualiteit
Niets doen is geen optie II
Vrede, daar verlangen we denk ik allemaal naar. Vrede, overal en voor iedereen. Hoe kunnen we daar zelf aan bijdragen? Want niets doen is geen optie! Daar ging het over in de vredesweek. De vorige keer schreef ik al over de vredeswandeling die we in Driebergen maakten. Ondertussen hebben we ook de oecumenische vredesviering gehad. Ook daar ging het om de vraag wat je meer kunt doen dan het gewone? Als individu, maar ook als kerk. Met de viering hoopten we de aanwezigen te inspireren om niet met de vraag ‘Wat kan ik doen?’ naar huis te gaan, maar met het idee ‘Dat ga ik doen!’
Lees verderNiets doen is geen optie
‘Niets doen is geen optie’ is het thema, of als je wilt, de slogan van de vredesweek van dit jaar. We mogen niet stil blijven, we mogen niet wegkijken bij wat er met name in Gaza, Oekraïne en Soedan gebeurt. De verschrikkelijke en schokkende beelden, die onze veilige huiskamers binnenkomen en die je eigenlijk liever niet wilt zien, raken de meesten van ons diep. Maar ze doen ook een appèl op ons, want niets doen is geen optie. Echter, wat kun je? Ik heb het me vaak afgevraagd en voel me vooral machteloos. Het is allemaal zo groot, zo politiek. Zo onrechtvaardig; een paar machtswellustelingen houden de wereld in hun greep. Wat kan ik dan doen?
Misschien toch meer dan je denkt. Een petitie is snel en makkelijk ondertekend, al of niet met een extra donatie. Meedoen aan een Rode lijn demonstratie is ook een optie. In Den Haag of op een station in Nederland. In Driebergen kun je elke donderdag van 18.00 uur tot 18.30 uur met potten en pannen luid van je laten horen dat jij een rode lijn trekt. Tot hier en niet verder, is de boodschap aan de overheid. Een aansporing om namens Nederland actie te ondernemen tegen de Israëlische overheid, zij heeft overduidelijk een grens overschreden. Wat het Israëlisch leger doet is niet meer te scharen onder verdediging, maar is genocide, zegt ook een onderzoekscommissie van de Verenigde Naties. Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest om mee te doen. Maar iemand die wel geweest was vertelde dat het voor hem in ieder geval bevrijdend was.
Lees verderNaar wat ongrijpbaar is en toch bestaat
Voor de meesten van ons ligt de zomervakantie alweer achter ons. We kunnen weer even teren op de herinneringen aan de reizen, ver weg of dichtbij, kort of lang, die we gemaakt hebben. Als we op reis gaan bereiden we ons voor, we hebben verwachtingen en hopen dat die verwachtingen vervuld worden. Dat deden de voorvaderen van het joodse volk ook, lezen we in Wijsheid, de eerste lezing van de viering op 10 augustus waarvoor ik de overweging mocht maken. Vol vreugde konden zij de vervulling verwachten van de beloften waarop ze vertrouwden, want de uittocht van Egypte was aangekondigd en ze hadden zich voorbereid.
Lees verderZonneliedpelgrimage
Afgelopen zaterdag heb ik meegedaan met de Zonneliedpelgrimage. Deze pelgrimage wordt dit jaar gelopen ter ere van het 800 jarig bestaan van het mooie Zonnelied dat Franciscus van Assisi aan het eind van zijn leven schreef. En ook om het 10 jarig jubileum van de encycliek Laudato Si’ van paus Franciscus ‘te vieren’. De encycliek ontleent zijn naam immers aan het Zonnelied. De pelgrimstocht loopt van Friesland naar Brabant en is al een eind op weg. Ik liep de mooie etappe van ’s Hertogenbos naar Plaats de Kleine Aarde in Boxtel.
Lees verder
GroenGeloven 