Afgelopen zondag (Dag van de Stilte) mocht ik weer voorgaan bij ons in de kerk. Tijdens de voorbereiding voor deze viering kwam er een herinnering bij mij boven. Ik was tiener en liep in een drukke winkelstraat in Den Haag. In mijn herinnering kwam er plotseling een vrouw naar mij toe en vroeg of zij voor mij mocht bidden. Nog voordat ik iets kon antwoorden pakte ze me bij de arm en leidde me richting de etalages. Daar stonden we ingeklemd tussen de langslopende mensen en de etalageruit en begon ze te bidden. Ze zal het met al haar ziel en zaligheid en goede bedoelingen gedaan hebben. Maar ik voelde me vooral overrompeld en erg ongemakkelijk, opgelaten, bekeken. Dit was niet hoe ik gewend was te bidden.
Er zijn vele manieren om te bidden. In de evangelielezing laat Jezus zijn leerlingen, en dus ook ons, zien dat de manier waarop je bidt, veel zegt over je zelf. In het gebed komt je ware aard naar boven. Jezus zelf zocht vaak een eenzame, stille, plek op om te bidden. Waar vind je nog een stille plek in je eigen woonomgeving?
God
Geluk is: samen genieten van genoeg
Geluk is: samen genieten van genoeg. Het zou zomaar een ‘Loesje’ kunnen zijn. Wie weet? Het kwam bij me op omdat het vandaag de internationale Dag van het Geluk is en ik vorige week naar de presentatie van het boek ‘Samen genieten van genoeg’ ben geweest. Het boek is geschreven ter nagedachtenis aan Martine Vonk en ter inspiratie voor mensen die willen leven in verbinding met God, de ander en de schepping.
Martine Vonk (1974 – 2019) leefde een poosje bij vier religieuze leefgemeenschappen en ontdekte daar hoe eenvoudig leven met God en met elkaar bijdraagt aan meer welzijn voor de hele schepping, de gemeenschap en voor jezelf. Door je leven, je spullen en je talenten te delen met elkaar, wordt duurzaam leven niet alleen hoopvol en haalbaar, maar geeft het ook vreugde. Ze schreef hier een proefschrift over, maar de wens om daar nog een publieksversie van te maken kon ze, door haar ziekte, niet meer realiseren. Dat heeft Theanne Boer nu gedaan, samen met andere enthousiaste denkers en doeners.
Ja, ik geloof
Afgelopen zondag sloten we in Driebergen de week van gebed voor eenheid van de christenen af met een oecumenische viering. Het was weer een mooie mix van inhoud, gebed en liederen die de kleurrijke diversiteit van de kerkgenootschappen weerspiegelt. Het is zo fijn om samen te zingen en te bidden, je voelt dat het verbindt ondanks de verschillen die er ook mogen zijn. Maar we weten we geloven en leven uit die ene Kracht, die ene Bron van Liefde die we God noemen. We zijn als stralen van de zon, dragers van Zijn Licht, als takken aan een boom die allen gevoed worden door dezelfde kracht uit de wortels. Daarin weten we ons met elkaar verbonden en kunnen we zeggen: “Ja, ik geloof.”
Lees verderGeworteld in verbinding
In september was ik door ecokerk België uitgenodigd om een lezing te geven over de spiritualiteit van Laudato si’. Daar ontmoette ik de enthousiaste (eco)theoloog Kelly Keasberry. Haar passie voor het verbinden van spiritualiteit en ecologie werd duidelijk in de workshop die ze gaf over eco-theologie. Onze verhalen bleken naadloos op elkaar aan te sluiten. Ze vertelde ook over haar boek dat net was verschenen: Geworteld in verbinding; een ecologische theologie voor de toekomst. Ik ben het nu aan het lezen. Aan de ene kant is het boek een feest van herkenning, aan de andere kant biedt het ook nieuwe inzichten.
Lees verderGods grond
Er zijn veel kerken die grond bezitten of verpachten. Op de laatste groene kerkendag (12 oktober 2024) gaf Jan van der Stoep, bijzonder hoogleraar christelijke filosofie aan de WUR, een workshop over voedsel, landgebruik en rentmeesterschap. Wat doen kerken met hun grond? Grond is meer dan economisch kapitaal, stelde hij. Gronden hebben ook ecologische, historische, sociale, ethische en spirituele waarden. Grondbezit en -gebruik scheppen daarom verplichtingen. In deze tijd waarin de natuur door de vele menselijke economische activiteiten erg onder druk staat, bieden kerkelijke gronden ook een kans om de verbinding tussen mens en aarde opnieuw te doorleven. Een mooi en hartverwarmend voorbeeld daarvan stuurde Coen van Loon, oud diaken van de parochie Sint Maarten, mij vorige week toe. Hier word ik echt blij van.
Lees verder
GroenGeloven 