Afgelopen zondag (Dag van de Stilte) mocht ik weer voorgaan bij ons in de kerk. Tijdens de voorbereiding voor deze viering kwam er een herinnering bij mij boven. Ik was tiener en liep in een drukke winkelstraat in Den Haag. In mijn herinnering kwam er plotseling een vrouw naar mij toe en vroeg of zij voor mij mocht bidden. Nog voordat ik iets kon antwoorden pakte ze me bij de arm en leidde me richting de etalages. Daar stonden we ingeklemd tussen de langslopende mensen en de etalageruit en begon ze te bidden. Ze zal het met al haar ziel en zaligheid en goede bedoelingen gedaan hebben. Maar ik voelde me vooral overrompeld en erg ongemakkelijk, opgelaten, bekeken. Dit was niet hoe ik gewend was te bidden.
Er zijn vele manieren om te bidden. In de evangelielezing laat Jezus zijn leerlingen, en dus ook ons, zien dat de manier waarop je bidt, veel zegt over je zelf. In het gebed komt je ware aard naar boven. Jezus zelf zocht vaak een eenzame, stille, plek op om te bidden. Waar vind je nog een stille plek in je eigen woonomgeving?
nederigheid
Nederigheid, voor losers?
Tot mijn grote schrik ontdekte ik dat ik afgelopen donderdag vergeten ben een blog te plaatsen. Zozeer was ik bezig met het Paastridium dat we met ons groepje van vier vrouwen in onze geloofsgemeenschap dit jaar weer mogen verzorgen. Maar voor Witte Donderdag was het natuurlijk wel een gemiste kans. Daarom alsnog.
Lees verderGeluk is: samen genieten van genoeg
Geluk is: samen genieten van genoeg. Het zou zomaar een ‘Loesje’ kunnen zijn. Wie weet? Het kwam bij me op omdat het vandaag de internationale Dag van het Geluk is en ik vorige week naar de presentatie van het boek ‘Samen genieten van genoeg’ ben geweest. Het boek is geschreven ter nagedachtenis aan Martine Vonk en ter inspiratie voor mensen die willen leven in verbinding met God, de ander en de schepping.
Martine Vonk (1974 – 2019) leefde een poosje bij vier religieuze leefgemeenschappen en ontdekte daar hoe eenvoudig leven met God en met elkaar bijdraagt aan meer welzijn voor de hele schepping, de gemeenschap en voor jezelf. Door je leven, je spullen en je talenten te delen met elkaar, wordt duurzaam leven niet alleen hoopvol en haalbaar, maar geeft het ook vreugde. Ze schreef hier een proefschrift over, maar de wens om daar nog een publieksversie van te maken kon ze, door haar ziekte, niet meer realiseren. Dat heeft Theanne Boer nu gedaan, samen met andere enthousiaste denkers en doeners.
Witte Donderdag
Vandaag is het Witte Donderdag. In de christelijke traditie herdenken we dat Jezus voor de laatste keer samen met zijn vrienden at. In het evangelie van Johannes lezen we dat, voordat ze aan tafel gingen, Jezus hen de voeten waste. Petrus verwoordde, namens de leerlingen, hoe ongemakkelijk dit voor ze was. Hun Heer en meester die zich voor hen vernederde tot een slavenklusje. Maar Jezus deed het uit liefde. En hij hoopte voor hen, voor ons, een voorbeeld te zijn: ‘Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen, dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen. Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat gij zoudt doen zoals Ik U gedaan heb.’ Lees verder
Stuurloze Ark
Met de werkgroep Theologie Kerk en Duurzaamheid, waar ik voorzitter van mag zijn, zijn we verdiepingsmateriaal aan het maken over geloof en duurzaamheid. Daarbij gebruiken we het Noachverhaal als kapstok. In de klimaatdiscussie wordt het zondvloed verhaal nog wel eens aangehaald. Vaak wordt dan gezegd, dat het nu niet God is die de Aarde laat overstromen maar dat de mens zelf de vloed over zich afroept door onze manier van leven. Maar het is veel interessanter om te kijken, of het Noach-verhaal ook houvast en inspiratie biedt voor een duurzamere omgang met de Aarde, zodat we ook deel van de oplossing kunnen zijn. Lees verder
GroenGeloven 