Op de website van time to turn kwam ik een overzicht tegen met manieren om de ecologische voetafdruk van je vakantie zo klein mogelijk te houden. Fiets- en wandelvakanties zijn bij uitstek vakanties die geen extra milieubelasting met zich meebrengen. Wij fietsen en kamperen met de kinderen al vanaf dat ze baby zijn. Eerst gingen ze mee in de fietskar. Via de aanhangfiets fietsen beide kinderen nu zelf. Het is een heerlijke manier van vakantie vieren. Je bent helemaal vrij. We passen de afstanden aan aan de snelheid van de kinderen, het weer, wat er te zien is onderweg en waar de leuke, liefst kleine, campings zijn. Vroeger fietsten we 1 dag en stonden dan 2 dagen stil. Nu de kinderen wat ouder zijn fietsen we 5 of 6 dagen en nemen dan een rustdag. We merkten dat we juist de trekdagen fijner vinden dan de dagen waarop we niet verder gaan. Op een trekdag is alles duidelijk. Je breekt je tent af, gaat fietsen en picknicken, je bekijkt nog eens wat onderweg, je komt aan en zet je tent weer op. Op rustdagen wil iedereen wat anders en moeten er weer beslissingen genomen worden.

De kinderen begonnen in de fietskar.

Nu fietsen ze zelf.

Het is leuk om een onderwerp aan je vakantie te koppelen. In de meivakantie hebben we langs de Hanzesteden gefietst. Vanuit Driebergen eerst richting Zeewolde. Daarna ging het naar Harderwijk, Elburg, Kampen, Hasselt, Zwolle, Havelte, Deventer, Zutphen en Doesburg. Voor het laatste stuk van Arnhem naar huis hebben we de trein gepakt. We hebben genoten van de weelde aan pinksterbloemen en paardebloemen in de weilanden. Ook de dotterbloemen en bosanemonen in slootkanten droegen bij aan dat heerlijke vakantiegevoel. Het was een feest om te fietsen over de kleine dijkjes in het gebied van de IJssel. En dan verwennen we ons zelf ook met een terrasje. De Hanzesteden lenen zich daar uitstekend voor. In diverse steden hebben we de appeltaart getest. Ze waren allemaal lekker, maar die van Doesburg spande de kroon. Wat de fietstocht ook extra leuk maakt is het gebruik maken van zoveel mogelijk fiets- en voetgangerspontjes. Mijn man en de kinderen maken daar echt een sport van. ‘Een dag zonder pontje is een dag niet gefietst’, zeggen ze .

Als we zo fietsen, met het gezin door het prachtige landschap dan stroom ik vol van geluk en dankbaarheid. Dan voel ik me echt onderdeel van de schepping en ervaar ik de nabijheid van God. Het is moeilijk om woorden aan dit gevoel te geven, je moet het beleven. Dit soort vakanties dragen er  in ieder geval aan bij dat we met respect voor de aarde, met alles erop en eraan, in het leven staan.

Marjolein Tiemens-Hulscher, mei 2013