Vandaag is het Werelddierendag, de dag dat we extra aandacht besteden aan onze (huisdieren). Ze worden eens extra verwend en vertroeteld. Wat we vaak vergeten is dat het ook de naamdag is van Franciscus van Assisi. Hij stierf op 4 oktober 1226. Franciscus had een bijzondere relatie met de natuur en leefde daar ook naar. Hij is een belangrijke inspiratiebron voor mijn eigen levenshouding. Franciscus beschouwde de natuur als schepping. Daarmee is de natuur een uitdrukking van Gods aanwezigheid en integraal onderdeel van de spiritualiteit van Franciscus. En daar herken ik mij in. De natuur is niet alleen iets wat we kunnen gebruiken of waar we bang voor zijn of van kunnen genieten, het is een weg tot Godsontmoeting (W.M. Speelman et al, 2010).

Franciscus preekt voor de vogels.

Soms heb je het geluk dat je zo’n Godsontmoeting ervaart. Bijna twintig jaar geleden liep ik met een vriendin een stuk van de GR5 in de bergen van Frankrijk met volle bepakking. Het liep tegen het einde van de dag. We waren moe en liepen een beetje naar onze schoenen te staren. Opeens, ik weet niet waarom, keek ik op en zag de zonnestralen in een hoge pol goudkleurig gras. Het was adembenemend mooi. Ik ervoer en aanvaardde dit als de aanwezigheid van God. Het raakte me tot diep in mijn ziel. De vermoeidheid viel van me af. De rugzak was niet meer zwaar en de pijn in mijn voeten was weg. Een intens vredig gevoel kwam over mij. Zo kon ik weer genieten van het prachtige uitzicht en de afdaling naar het pittoreske dorpje waar we gingen kamperen.

Op de foto wordt het nooit zo mooi als in het echt.

Ik denk nog vaak aan het beeld van de goudkleurige graspol. Het is een innerlijk beeld geworden; een bron van kracht en spiritualiteit, maar ook van hoop en troost.

W.M. Speelman, G.P. Freeman en J. van den Eijnden. 2010. Om de hele wereld; inleiding in de franciscaanse spiritualiteit. Franciscaans Studiecentrum.