Nee, ik ben niet van plan om in Ghana te gaan fietsen, maar de droom van Kodzo Deku is dat de mensen in Ghana meer gaan fietsen. Kodzo komt uit Ghana en is pater van het Goddelijk Woord. Het afgelopen jaar heeft hij stage gelopen in onze parochie Sint Maarten op de Utrechtse Heuvelrug. Groot was zijn verbazing dat er in het rijke Nederland mensen zijn die vrijwillig kiezen voor een eenvoudig leven, terwijl ze zich meer luxe, bijvoorbeeld een auto, zouden kunnen veroorloven. Hij zag bijna iedereen fietsen, van de postbode tot en met de president. Dat was echt een eye-opener voor hem.
In Ghana zou zijn professor het niet in zijn hoofd halen om op de fiets naar zijn werk te gaan, vertelde Kodzo. Fietsen wordt als minderwaardig gezien, als iets voor de armen. Als je het kunt veroorloven dan rij je in een auto. Dan ben je iemand. Dan kom je als Ghanees hier in Nederland en dan blijkt dat het ook anders kan. Dat bracht hem op het idee om een promotiefilmpje voor het fietsen te maken waarin hij wil laten zien dat fietsen voor iedereen heel gewoon is.
Zodoende kwam Godzo bij ons gezin terecht om eens te horen waarom wij er voor kiezen om geen auto te hebben en zoveel mogelijk op de fiets te doen. Het antwoord is eigenlijk heel simpel: ‘We hebben geen auto nodig.’ Met fiets, bus en trein komen we overal waar we willen zijn. Als dit echt moeilijk is of als we grote dingen moeten vervoeren dan doen we dit met de buurtauto, maar die keren kunnen we op één hand per jaar tellen.
Bovendien beleven we veel plezier aan het fietsen. Het is gezond, je maakt de seizoenen bewuster mee, je voelt de wind in je haren en de zon op je gezicht, de kinderen hebben meer vrijheid om zelfstandig naar vriendjes en clubjes toe te gaan, het is goed voor het milieu en het is nog goedkoper ook.
Met het filmpje, of misschien wel documentaire, wil Kodzo laten zien dat fietsen niets te maken heeft met status en dat het bovendien gezond is en goed voor het milieu. Wie had dat gedacht dat Nederland nog eens als voorbeeld zou kunnen dienen voor het leven in Ghana (op gebied van de fiets dan). Dan moeten we er nu alleen nog voor zorgen dat de paus een stukje gaat fietsen als die naar Nederland komt. Dat zou pas een geweldige stimulans zijn om de Ghanezen op de fiets te krijgen.
Wie iets wil bereiken dat geen plek heeft in de cultuur, moet extra hard werken om de cultuurgegevens te passeren en moet veel geduld hebben. Wat pater Kodzo vertelt is iets dat wij hier in Europa ook hebben gekend, eeuwen lang, eigen tot aan het einde van de tweee wereldoorlog, zeg maar 1950. Daarna is het motto veelal geworden: “Doe maar gewoon.” We zijn immers allemaal maar mensen, weliswaar met verschillende functies. Het mens-zijn is belangrijker dan de functie.