Zaterdag 2 september liep ik met een klein groepje een scheppingswandeling over de landgoederen Bornia en Heidestein. Het was de eerste herfstachtige ochtend met mist, die de honderden spinnenwebben deed oplichten. We hebben ons gelaafd aan de stilte, die door de mist nog intenser was dan anders. Langzaam trok de mist op en brak de zon door. Een weldadig begin van een mooie dag.

Van die stilte was de volgende dinsdag geen sprake. Toen liep ik mee met de A12 mars, in estafette naar Den Haag. Een mars, maar sommigen noemde het een pelgrimage, het is maar net hoe je erin staat. We liepen van Maarn naar Driebergen (en later verder naar Utrecht) over de landgoederen Noordhout en Bornia. Het was eerlijk gezegd wel een raar gezicht, een stoet mensen door het bos met spandoeken om te protesteren tegen de subsidies op fossiele brandstoffen. Maar het heeft wel wat, om zo samen te lopen, voor dat doel, voor een leefbare wereld, ook voor de toekomst. Woensdag liep ik nog van Utrecht naar Woerden. Dat was afzien. Hitte en asfalt, geen geweldige combinatie. Maar het versterkt wel de samenhorigheid.

Zaterdag 9 september liepen we met heel veel mensen uit alle uithoeken van het land het laatste stuk van Voorburg naar Den Haag. Wat veel mensen hadden zich daar bij de A12 verzameld om de mensen van XR te ondersteunen bij de blokkade zelf. Hartverwarmend. En opeens klonk er klassieke muziek vanaf het asfalt. Het XR orkest met koor bracht het requiem Dies irae van Mozart ten gehore, een kippenvel moment bij hoge temperaturen.