De afgelopen vier weken heb ik weer volop mogen genieten van de prachtige natuur in Engeland. Via de Coast to Coast walk die Alfred Wainwright in 1972 heeft ontwikkeld, en nu een officieel erkende nationale lange wandeling is geworden, trokken we door het Lake District, de Yorkshire Dales en de Yorkshire Moors. De C2C is een van de populairste wandelingen die Agro Natura aanbiedt. Vier weken betekende voor mij vier groepen met steeds verschillende lieve, interessante en boeiende mensen. Allemaal anders, maar met een grote passie voor wandelen en liefde voor de natuur.

Het is niet de eerste keer dat ik met groepen wandel. Maar het is steeds anders. In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat het van de groep afhangt waar het accent ligt tijdens het wandelen. In het Lake District waren de deelnemers vooral gefascineerd door het landschap. De meesten hadden niet verwacht dat ze in het Lake District het alpine zouden ervaren; het klimmen en dalen, de mooie uitzichten maar ook de intieme bloemrijke dalen. ‘Magisch’ was het woord dat ik van meerdere mensen heb gehoord. Voor mij voelde het overgaan van een pas of zadel soms echt als ‘loslaten’. Nog één blik achterom om te genieten van het mooie dal dat jou omhoog heeft gevoerd om vervolgens opgenomen te worden in nieuwe verten of een nieuw dal om in af te dalen.

In dit ‘bergachtige’ landschap (alles is onder de 1000 meter) voel ik me groots en nietig tegelijk. Nietig, je bent als mens zo klein in dat grote geheel. Groots, omdat je op eigen kracht het landschap doorkruist en je er stap voor stap mee verbindt. Daarboven ben je overgeleverd aan de elementen. Je hebt te dealen met zuster water die het leuk vindt om soms met bakken uit de hemel op je neer te plenzen. Maar het is ook heerlijk om in de pauze je voeten te kunnen koelen in het water van de beek. Broeder wind kan je de ene keer haast van de berg afblazen, maar een andere keer als een zacht briesje de overvloedige warmte van broeder zon wat temperen, die op zijn beurt ook zeer welkom kan zijn op een wat frissere dag. En met een lunchpauze zochten we vaak een mooie steen, om op te zitten of tegen te leunen of langen we languit in het gras.

De groep in de Yorkshire Dales was heel anders. Daarin zaten veel vogelaars en al vanaf de eerste wandeldag lag het accent dan ook bij de vogels. Het gaf een speciale dynamiek in de groep. Ook de mensen zonder kijker raakten geïnteresseerd. De kijkers gingen van hand tot hand, om allemaal die vogelpracht te kunnen bekijken. Uren zou je kunnen blijven kijken naar de goudplevier en de schotse sneeuwhoen. Het zijn zulke mooie vogels, die je in Nederland niet of nauwelijks ziet. Die spreken natuurlijk wel het meest tot de verbeelding. Elk jaar hopen we de waterspreeuw te zien. En dit jaar hadden we geluk. Aan het begin van een wandeling zat die aan de oever van een stromend beekje, samen met de oeverloper, en bleef daar rustig wat heen en weer scharrelen of hippen. We begonnen de wandeling zeker 10 minuten later.

De accommodatie van de Dales was in Twaith. Achter het huis, een verbouwde kapel, loopt een beekje waar de gele grote kwik zich nog wel eens liet zien. En als je daar, aan de beekkant, in je bed ligt kan je de wulpen en fazanten horen in het weiland erachter. Dat is het eerste geluksmoment van de dag; wakker worden met de roep van de wulp. Daar word ik echt heel blij van.

In de groep waarmee ik de Yorkshire Moors heb doorkruist zat heel veel natuurexpertise. De één wist veel van bloemetjes, de ander van insecten en vlinders en ook een aantal vogelkenners ontbraken niet. Heel vaak heb ik horen zeggen dat ze het zo leuk vonden dat die kennis op een leuke en spontane wijze met elkaar werd gedeeld. En kwamen we er niet uit dan boden apps als Obsidentify en Merlin (vogel(geluiden)) uitkomst, tenminste meestal. Natuurlijk kun je genieten van de schoonheid van alles wat in de natuur te vinden is, groot of klein, zonder de naam te kennen. Maar toch merk ik bij mezelf, en ook bij anderen, dat het wat toevoegt als je de naam wel weet. Ik kan niet zo goed onder woorden brengen wat het is. Het is net alsof ze dan dichterbij komen, je je medeschepselen bewuster ziet en je realiseert dat het ook je broeders en zusters zijn.

Ik zie het in alle groepen dat openstaan voor de verwondering voor de natuur het besef met zich meebrengt dat de natuur, inclusief wijzelf, zowel kwetsbaar als veerkrachtig is. En dat we daarom haar geen schade moeten toebrengen maar liefdevol met haar om moeten gaan. Voor ons betekende dat, geen afval achterlaten, maar juist wat oprapen en meenemen, en op het pad blijven om erosie van het hoogveen zoveel mogelijk te voorkomen. Ook hebben we meestal vegetarisch gegeten en zoveel mogelijk biologisch. Dat is ook waar Agro Natura voor staat. Kleinschalig en duurzaam. Vogels vliegen, wij niet.

Reisverslag Coast to Coast Walk 2022