Het gaat niet goed met de vergroening van de Nederlandse steden las ik van de week in de krant. De wijken verstenen. Het oppervlak ‘groen’ per huis is in vijf jaar met 25% afgenomen. Twee foto’s van hetzelfde huis, de een met groene tuin, de ander met alleen maar tegels zonder een sprietje groen, laten je het verschil voelen. Van die tegels word ik echt niet blij.
Lees verderBijbel
Delf mijn gezicht op
Afgelopen zondag mocht ik weer voorgaan bij ons in de kerk. Als openingslied zongen we: Voor mensen die naamloos, kwetsbaar en weerloos door het leven gaan, ontwaakt hier nieuw leven, wordt kracht gegeven: wij krijgen een naam. Deze woorden sluiten perfect aan bij de hoofdpersoon in het evangelie van Marcus dat we lazen, een blinde bedelaar. Strikt genomen is deze bedelaar niet naamloos. Marcus noemt hem, en dat is uitzonderlijk in genezingsverhalen, bij naam; Bartimeüs, zoon van Timeüs, dat ‘kostbaarheid van God’ betekent. Toch kun je in zekere zin zeggen dat hij wel naamloos was, hij werd niet gezien en niet gehoord. Hij ging kwetsbaar en weerloos door het leven. Gevangen in een kleine wereld. Maar daar komt verandering in. Als Jezus langs komt heeft Bartimeüs de kracht om te roepen. Jezus hoort zijn nood, zijn verlangen, en roept hem bij zich. Dan ontwaakt er voor Bartimeüs nieuw leven en wordt hij een trouwe leerling van Jezus. Daarmee is dit genezingsverhaal ook een roepingsverhaal.
Lees verderNoach Leergang
Met heel veel plezier heb ik, als lid van de werkgroep Theologie Kerk en Duurzaamheid, het afgelopen jaar meegedacht, -geschreven en -gewerkt aan de zogenaamde Noach-leergang, een nieuw perspectief op de ecologische crisis. Zoals de naam al zegt vormt het bijbelse Noachverhaal de kapstok om met elkaar in gesprek te gaan over geloof en duurzaamheid. Het verhaal van de zondvloed laat ons niet alleen de nood van de tijd zien; de klimaatverandering met alle gevolgen. Het biedt ook hoop onder de regenboog; het verbond tussen God en heel de aarde. Dit alomvattende verbond lijkt de sleutel tot een nieuw begrijpen, een nieuw perspectief over hoe we met de aarde en al haar bewoners kunnen samenleven.
Lees verderWie is Hij voor mij?
Soms krijg je je inspiratie voor een overweging gewoon in de trein. Deze keer werd die mij in de schoot geworpen door een drietal jongens op het balkon. Ze waren volgens mij op weg naar België – ik hoorde de plaatsnaam Kortrijk vallen – om daar hun examenfeestje te vieren. Ze hadden tent en slaapzak bij zich en verheugden zich op een leuk weekend. Het balkon is en lawaaiige plek in de trein, maar ik hoorde toch wat van hun gesprek. Toen ik woorden als God, geloof, schepping en wetenschap opving was mijn interesse gewekt en spitste ik mijn oren. Wat ik uit de flarden van het gesprek kon opmaken kunt u lezen in de overweging “Wie is Hij voor Mij?” van zondag 7 juli.
Ruimte geven
In de weken na Pasen worden er in de kerk veel Bijbelteksten gelezen die gaan over liefde; geen gemakkelijke of goedkope liefde, maar de liefde die ons verbindt met Jezus, met elkaar, en met heel de schepping. “Blijf in mijn liefde,” zegt Jezus. Als je mijn geboden onderhoudt, zul je in mijn liefde blijven. En dan voegt hij er nog aan toe. “Dit zeg Ik u opdat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden.” Jezus belooft een vreugdevol leven als we proberen met Hem, met elkaar en met heel de schepping verbonden te blijven. Een hoopvolle boodschap in deze tijd van verharding in de samenleving. Lees verder
GroenGeloven 