Toen ik vanmorgen naar Utrecht fietste kwam ik het voorbeeld tegen bij het bericht dat ik vanmorgen gepost had. Rechts op de foto een eik, links een beuk. Het blad van beide bomen verkleurt, maar dat van de beuk glanst en straalt. Dat van de eik niet of veel minder. Het is natuurlijk nooit altijd ‘zo zwart-wit’, want in de natuur bestaan zoveel gradaties. Maar er is echt verschil. Let er maar eens op.

Afgelopen zondag lazen we in de kerk over de profeet Elia. Elia is op de vlucht voor koningin Izebel, zij wil hem laten doden, in de woestijn beland. Hij is doodop, ziet het niet meer zitten en legt het bijltje erbij neer. Bij het lezen van dit verhaal moest ik gelijk denken aan een voorval tijdens de wandelreis in het Lake District waar ik eerder deze zomer reisleider was. Het werd het begin van mijn overweging. Lees meer

Het is goed als moeders huilen, is een hoofdstuk uit het onlangs verschenen boek Scheppings(t)rouw van Lysanne van de Kamp-Rinzema. ‘Huilende moeders zien we niet. Ze huilen omdat de aarde zucht. Ze huilen om de toekomst van hun kinderen. Het is goed dat moeders huilen.’ Ruim tien jaar geleden begon ik met deze website Groen Geloven, omdat ik ook zo’n huilende moeder was en nog steeds ben. Het huilen stopt niet, maar is wel een noodzakelijke fase in de weg naar handelen. In haar boek schetst van de Kamp, moeder van een peuter, op een toegankelijke wijze hoe zij met haar gezin deze weg gaat. Ze vertelt openhartig hoe de Bijbel, haar geloof en het vertrouwen in God haar hiervoor inspireren, motiveren en troosten. Zij gaat inmiddels weer met een hoopvol hart door het leven. Dat gunt ze andere mensen, die zich door de milieucrisis weggeblazen voelen, ook.

Gister publiceerde ik een blog over de bijeenkomst van In Vrijheid Verbonden. Daarin beloofde ik nog een pdf van de bundel “Koester de toekomst”. Het is een verzameling van artikelen over duurzaamheid en zorg voor de aarde vanuit het perspectief van de zes grootste (religieuze) tradities in Nederland.

U kunt het hier downloaden: Koester de toekomst IVV

Vandaag, 15 mei 2022, wordt Titus Brandsma, pater en Karmeliet, in Rome heilig verklaard. Hij was een werktuig van vrede, met name tijdens de Tweede wereldoorlog. Hij deed wat Jezus in het evangelie van vandaag zijn leerlingen opdraagt, namelijk elkaar lief te hebben, zoals hij hen lief heeft. Een onvoorwaardelijke liefde die vraagt om een luisterende en dienende houding. Dat is ook de boodschap voor ons. Zo te leven dat een nieuwe wereld komen zal. Een wereld die we zelf mogelijk kunnen maken als we trouw blijven aan God. Met die boodschap reizen Paulus en Barnabas, soms met gevaar voor eigen leven, van hot naar her door het nabije oosten, om de nieuwe leerlingen te steunen in hun volharding in het geloof.

Dit was mijn inleiding gister bij de woord en communieviering in de Sint Petrus’s banden in Driebergen. In de overweging borduurde ik voort op de mijn blog van vorige week.