De klimaatzaak die Urgenda aanspant tegen de Nederlandse Staat diende afgelopen dinsdag en was dus volop in het nieuws deze week. Als mede-eiser was ik erbij. Ik vind namelijk de het klimaat een zaak is die ons allemaal raakt en aangaat. Wij (Stichting Urgenda en de mede-eisers, bijna 900 verontruste burgers) zijn namelijk van mening dat de overheid te weinig doet om de CO2 uitstoot te verlagen om daarmee de opwarming van de Aarde een halt toe te roepen. De wetenschap is het er over eens dat we moeten voorkomen dat de Aarde meer dan 2 graden opwarmt t.o.v. 1950. Gaan we over die grens heen dan kunnen/zullen de gevolgen catastrofaal zijn. Dat willen we onze kinderen en kleinkinderen toch niet aandoen? Aangezien de Aarde sinds 1850 al 0,9 °C warmer is geworden zijn we al een aardig eind onderweg. De overheid erkent de ernst van de klimaatverandering. Haar inspanningen, en ook die van EU, om er wat aan te doen lopen echter niet in de pas met wat volgens de wetenschap nodig zou zijn, namelijk een reductie van de CO2-uitstoot van 40% in 2020 t.o.v. 1990. (Nederland denkt uit te komen op 14-17%). Wij vragen de rechter om de overheid te dwingen te doen wat nodig is om haar bevolking te beschermen tegen klimaatverandering.

Het was een hele belevenis. We verzamelden op de trappen voor de rechtbank waar we werden omgeven door veel fotografen en pers. Er werden actiebordjes met quotes van bekende en minder bekende Nederlanders uitgedeeld. Ik had de eer om de quote van Reinier van den Berg in de lucht te houden.

“Klimaatverandering, smeltende ijskappen, overstromingen en bosbranden. Daar heeft niemand recht op.”

Daarna stonden we geduldig met ons allen in de rij om door het detectiepoortje naar binnen te gaan. Tweehonderd mensen door één poortje, dat duurt dus wel even. De pleidooien heb ik gevolgd in een zaal met scherm. Het voordeel daarvan was dat je als publiek kunt reageren op wat er gezegd wordt. Je proeft dan de algemene bijval of verontwaardiging. Wat heel goed uit de pleidooien van de advocaten van Urgenda naar voren kwam was dat het niet alleen gaat om het percentage CO2-reductie dat in 2020, 2030 of 2050 (80-95%) bereikt moet zijn, maar juist ook om de weg er naar toe. CO2 hoopt zich namelijk op in de atmosfeer. Dus alles wat er bij komt blijft daar ook de komende 1000 jaar of langer. Elke dag uitstel om de reductie te verminderen draagt bij aan de toename van CO2 in de atmosfeer. Daarom moeten er juist nu grote reducties gerealiseerd worden. Daarmee is niet alleen de hele Aarde met al haar bewoners gediend, maar ook de overheid zelf. Nú grote reducties realiseren is op de lange termijn makkelijker en goedkoper dan het nog een paar jaar uitstellen. We hopen dat de rechter een moedige beslissing neemt. 24 juni zullen we het horen.

Meer nieuws op de website van Urgenda, Duurzaam Nieuws en nos.nl en RTL