“Hebben jullie een huisdier”, word je soms gevraagd. “Ja,” zeg ik dan, “wij hebben een poes.” Dat past in het beeld van wat men verwacht, een poes, hond, konijn, cavia, hamster, muizen, goudvis, (water)schildpad, kanarie of kippen. Er zijn ook mensen die antwoorden dat ze geen huisdier hebben. Dat denken ze tenminste. In een gemiddelde woning huizen meer dan honderd soorten spinnen, luizen, muggen en kevers. We leven in een natuurlijke rijkdom zonder naar buiten te hoeven, stond deze week in de krant.

De kleine kruipers en vliegers die bij ons inwonen trekken zelden de aandacht. Tenzij ze overlast geven, zoals vlooien van je kat dat kunnen doen. Wij hebben sinds enkele weken, een spin die wel opvalt, maar geen last geeft. Hij of zij heeft een web gebouwd tussen de planten in de vensterbank. Het is een prachtige kruisspin, met gestreepte poten. Hij mag dan wel tot de geleedpotigen behoren, maar hij is geen insect, zoals per abuis in de krant stond. De hele dag hangt hij op de kop in het web. Maar als er dan een vlieg in het web terecht komt beweegt de spin zich er vliegensnel naar toe. In een mum van tijd wordt de vlieg ingekapseld en een paar uur later is de vlieg verdwenen, opgegeten.

Ik ben benieuwd hoe onze huisspin het op zijn plekje nog volhoudt, want volgens mij wordt het interne vliegverkeer steeds minder. Het web is ook al aardig flodderig en stoffig geworden. Elke ochtend als ik de gordijnen open doe ben ik benieuwd of de spin er nog is. Hij is ondertussen onze huisspin geworden en ik zal hem missen als die er niet meer is. Zo’n speciale spin is toch heel anders dan al die andere honderd spinnen die ook nog ergens in huis moeten zitten.