Er wordt nog weleens gezegd dat in het kader van duurzaamheid een eco-elite aan het ontstaan is. Duurzaamheid zou voor mensen met een kleine portemonnee niet zijn weggelegd. Dit is misschien wat erg zwart-wit gesteld, maar daar komt de kritiek wel ongeveer op neer. Duurzaamheid zou zo de kloof tussen welgestelden en minder bedeelden nog groter maken.

Voor mij komt deze redenering vooral voort uit de gedachte dat duurzaamheid gelijk staat aan het rijden in een elektrische auto, zonnepanelen op het dak en een warmtepomp voor de verwarming. Dit zijn inderdaad zaken die niet voor iedereen zijn weggelegd. Maar duurzaamheid is zoveel meer dan het toepassen van technische oplossingen voor het reduceren van CO₂-uitstoot. Duurzaamheid gaat voor mij over een levenshouding die zich verbonden weet met en verantwoordelijk weet voor alle leven. Die levenshouding staat los van de dikte van je portemonnee.

Tijdens de groene kerkenfietstocht op 23 juni kregen we in de doopsgezinde Arboretum Kerk in Wageningen een pareltje aangeboden; een ansichtkaart met daarop 10 geboden voor duurzaamheid, gemaakt door de kinderen. Zo raak en zo eenvoudig op te volgen. Maar het kan natuurlijk zijn dat de welgestelden het met deze geboden moeilijker hebben dan met het dak vol leggen met zonnepanelen.

I      Gij zult een warme trui aan doen en de verwarming uit zetten
II     Gij zult niet langer kopen wat men niet nodig heeft
III    Gij zult de lampen uitdoen
IV    Gij zult niet lang douchen
V     Gij zult niet vervuilen
VI    Gij zult bij het WNF zitten
VII   Gij zult biologisch eten
VIII Gij zult niet de auto als regenjas gebruiken
IX    Gij zult afval scheiden
X     Gij zult de was laten wapperen in de wind