Het is nog maar net half februari geweest en toch voelt het al volop lente. Wat is het heerlijk om buiten te komen en de warmte van de zon te voelen op je huid. Ik heb er echt van genoten om, eerder deze week, tussen de middag mijn boterhammetje in de zon in de tuin te eten. De sneeuwklokjes en de krokussen lachten me toe. Het is zo mooi om te zien hoe de bloemen van de krokussen helemaal opengaan in de warmte van de zon. En bij die eerste zonnewarmte komen ook meteen de dikke hommels tevoorschijn. Vliegend van bloem naar bloem dragen ze bij aan het blije gevoel dat bij de lente hoort.

Katjes

Zondag maakten we nog een fietstochtje met mijn schoonvader. Hij moest steeds zo niezen. Hij vroeg zich af of het met hooikoorts te maken kon hebben, maar waarvan dan? Je hoefde maar even om je heen te kijken voor het antwoord: katjes. De els en de hazelaar staan nu volop te bloeien. De mannelijke katjes produceren stuifmeel en met een briesje wordt dat verspreid. Heel slim om dat nu al te doen, voordat het blad aan de bomen zit. Het stuifmeel heeft zo vrij spel. En als u heel goed naar de foto kijkt ziet u misschien ook hele kleine rode ’bloemetjes’ aan de basis van het takje waar de katjes aan hangen. Dat zijn de vrouwelijke bloemen. De kans dat er op zo’n klein bloemetje stuifmeel terecht komt is maar klein. Daarom produceren de katjes een overmaat aan stuifmeel. Het meest komt ergens anders terecht, zoals bijvoorbeeld op de deksels van onze containers in de tuin. Die zijn nu bedekt met een laagje stuifmeel.

Vogelzang

Maar het was door het rijke zingen van de vogels dat ik het echte lentegevoel kreeg, gewoon op de fiets naar het dorp voor de boodschappen. Overal hoorde ik de vogels; vinken, koolmezen en anderen, die ik niet op het geluid herken. De natuur is aan het wakker worden en leeft weer op na de, niet zo koude, winter. Dat heeft denk ik ook zijn weerslag op ons. Ik merk in ieder geval dat ik er nieuwe energie van krijg en zin heb om dingen te doen.