Niets doen is geen optie II

Vrede, daar verlangen we denk ik allemaal naar. Vrede, overal en voor iedereen. Hoe kunnen we daar zelf aan bijdragen? Want niets doen is geen optie! Daar ging het over in de vredesweek. De vorige keer schreef ik al over de vredeswandeling die we in Driebergen maakten. Ondertussen hebben we ook de oecumenische vredesviering gehad. Ook daar ging het om de vraag wat je meer kunt doen dan het gewone? Als individu, maar ook als kerk. Met de viering hoopten we de aanwezigen te inspireren om niet met de vraag ‘Wat kan ik doen?’ naar huis te gaan, maar met het idee ‘Dat ga ik doen!’

Lees verder

Gods grond

Er zijn veel kerken die grond bezitten of verpachten. Op de laatste groene kerkendag (12 oktober 2024) gaf Jan van der Stoep, bijzonder hoogleraar christelijke filosofie aan de WUR, een workshop over voedsel, landgebruik en rentmeesterschap. Wat doen kerken met hun grond? Grond is meer dan economisch kapitaal, stelde hij. Gronden hebben ook ecologische, historische, sociale, ethische en spirituele waarden. Grondbezit en -gebruik scheppen daarom verplichtingen. In deze tijd waarin de natuur door de vele menselijke economische activiteiten erg onder druk staat, bieden kerkelijke gronden ook een kans om de verbinding tussen mens en aarde opnieuw te doorleven. Een mooi en hartverwarmend voorbeeld daarvan stuurde Coen van Loon, oud diaken van de parochie Sint Maarten, mij vorige week toe. Hier word ik echt blij van.

Lees verder

Aandachtig luisteren

Meestal hebben we het over het verkleinen van onze ecologische voetafdruk als het om duurzaam leven gaat. Maar misschien zouden we het meer over onze klimaathanddruk moeten hebben. Hoe kun je die inzetten om je klimaatschaduw te vergroten? Of te wel, hoe kun je meer mensen inspireren om ook duurzaam te gaan leven? Met die vraag hebben de deelnemers van de Laudato si’ ondersteuningsdag in twee workshops gestoeid. Lees verder

COP28 tja, wat moet je ervan denken?

Ik volg de COP28 in Dubai niet op de voet. Het meeste wat ik ervan meekrijg lees ik in de krant (Trouw). Daar word ik eerlijk gezegd niet vrolijk van. Een voorzitter die stelt dat de wetenschap het niet nodig acht om met fossiele brandstoffen te stoppen, om de 1,5 graden uit het Parijsakkoord te halen. Veel gesteggel over geld; mooi weer spelen met nieuwe fondsen waarin het om miljoenen gaat, terwijl het in 2015 toegezegde fonds van 100 miljard per jaar nooit gevuld is. Beloftes om de opwarming van de aarde terug te dringen zijn niet of onvoldoende waargemaakt. Nog steeds wordt er te eenzijdig ingezet op technologische oplossingen. Bovendien is voor veel landen het uitbannen van fossiele brandstoffen geen vanzelfsprekendheid, want fossiele brandstoffen zijn onmisbaar in hun huidige businessmodel, dat gebaseerd is op winst. Zolang dat niet verandert….
Er lijkt geen aandacht te zijn voor een cultuuromslag. Die is wel nodig als we werkelijk grote stappen willen maken. Maar er gloort licht. Organisaties, vaak met een religieuze achtergrond, zijn ook aanwezig op de top en sturen wel aan op een culture verandering. Lees verder