In het laatste weekend van augustus heb ik deelgenomen aan een retraite ‘Met hartstocht voor de wereld’; een tweedaagse retraite over Laudato Si’, verwondering en inzet. Er was aan de deelnemers gevraagd of ze een voorwerp wilden meenemen dat symbool staat voor hun betrokkenheid bij de Aarde. Ik ging dus nadenken over wat ik zou meenemen. Mijn keus is gevallen op de vruchtdozen met zaad van de bolderik.
Het leven doorgeven
Waarom zaadjes? Zaden geven het leven door. Dat was voor mij de belangrijkste reden om zaden mee te nemen. Zaden zien er aan de buitenkant vaak droog en levenloos uit. Maar in werkelijkheid zijn het de wonderbaarlijkste structuren van samengebald leven. Als ze in goede aarde vallen ontkiemen ze en met een beetje goede wil, regen en voeding ontstaan er weer nieuwe planten uit, met nieuw zaad; een prachtige kringloop.
Zaaien
Zaadjes zaaien is ook wat ik doe met GroenGeloven. Ik hoop dat mijn website, lezingen, workshops en scheppingswandelingen als zaadjes zijn. Sommige zullen in vruchtbare aarde vallen en snel vrucht dragen in honderdvoud. Het gros van de zaadjes heeft meestal wat langer tijd nodig om te ontkiemen en zich te ontwikkelen. Zo kreeg ik laatst een telefoontje van een mevrouw die mijn flyer al twee jaar in huis heeft en nu dacht: “We gaan Marjolein uitnodigen voor een lezing. Nu is de tijd rijp.” En er zullen ook zaden zijn die belanden op een rotsige bodem, dan komt de boodschap helaas niet over. Maar ook een rotsige bodem heeft spleten, waaruit soms weer iets moois opbloeit, dus wie weet. Het is weleens moeilijk om niet te weten wat er van de zaden terecht komt die ik rondstrooi. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal niet voor niets is. Want ik zie dat het bewustzijn, dat we goed voor de Aarde moeten zorgen, groeit in de samenleving.
Liefde
In de ruimte, waar we de dag begonnen en eindigden met een korte viering, stond een tafel die dienstdeed als een soort altaar. Op die tafel werden de meegebrachte voorwerpen verzameld. Het was prachtig om te zien hoe divers dat was. Hoe verschillend de motivaties en manieren van betrokkenheid ook waren, ze waren herkenbaar omdat uit alles de liefde voor de schepping, voor onze Schepper en voor elkaar doorklonk.