Afgelopen zaterdag is het manifest ‘Het Groene Normaal’ gelanceerd. Hierin roepen christelijke organisaties medechristenen op groener en socialer te gaan leven. Het initiatief hiervoor komt van Alfred Slomp, medeoprichter van God in de supermarkt en auteur van het boek Superwaar. Al snel na het uitbreken van de coronacrisis kwamen van verschillende groepen in de samenleving, politici, opiniemakers, wetenschappers, economen en milieuclubs geluiden over kansen om duurzamer uit de crisis te komen. Maar vanuit de christelijke hoek bleef het stil. Dat was een reden voor Alfred Slomp om in de pen te klimmen en dit manifest te schrijven. Daarbij heeft hij verschillende christelijke organisaties betrokken, waarvan een groot deel het manifest ondertekend heeft. Groen Geloven heeft dat ook gedaan.

Het manifest stelt: ‘God wil ons gebruiken om Zijn liefde zichtbaar te maken. We geloven en beseffen dat de liefde van God voor de wereld door ons heen werkt en heilzaam is. Vanuit Gods liefde en onze verwondering voor alles wat Hij geschapen heeft, maar vooral ook vanuit het besef dat we uit genade mogen leven, willen we ons bezinnen op onze levensstijl en onze stem voor een eerlijke wereld laten horen. Laten we als christenen massaal aanhaken bij de wave van duurzaamheid die al langer is ingezet.’

Voor veel christenen vloeit een duurzame levensstijl, in de breedste zin van het woord, logisch voort uit hun geloof. Maar dat is lang niet voor allemaal zo. Opmerkingen als “moet het nu alweer over het milieu gaan?” wijzen daarop. Dat kan zijn omdat hun geloof meer gericht is op een persoonlijke relatie met God en minder op de vraag hoe we met elkaar willen samenleven. Of doordat de Bijbel vaak heel mensgericht wordt uitgelegd en de niet menselijke schepping er maar bekaaid vanaf komt. Ook zijn er veel mensen, gelovig of niet, die wel veel duurzamer zouden willen leven, maar niet weten waar en hoe te beginnen.

Christenen lopen niet voorop

In Trouw (zaterdag 29 augustus) werd het manifest onder de aandacht gebracht onder de kop ‘Christenen lopen helaas niet voorop in duurzaamheid’. Ze lopen inderdaad niet voorop, maar ik denk dat christenen niet minder duurzaam leven dan de niet christenen. Ook christenen zijn lid van Greenpeace, milieudefensie, het Wereldnatuurfonds of aangesloten bij Urgenda. Ook christenen komen in het nieuws maar dan in de rol van wetenschapper, politicus of opiniemaker. Maar christenen zijn als ‘groep’ (als je al mag/kunt spreken van een groep) in de samenleving nauwelijks zichtbaar, als het gaat om duurzaamheid in het maatschappelijke debat. En dat is jammer.

Toegevoegde waarde

Ik denk dat gelovigen, en dat is breder dan alleen christenen, een toegevoegde waarde kunnen hebben in het maatschappelijke debat over de toekomstige samenleving. Vanuit de kerken kunnen we laten zien dat het duurzaamheidsvraagstuk niet op te lossen is met alleen technische toepassingen, zoals veel mensen hopen. Maar dat het in de kern gaat om de vraag hoe willen we samenleven, met elkaar, en met de natuur. Geloven gaat ook over samenleven. De Bijbel, het lijfboek van de christenen, is een boek over relaties tussen God-mens-aarde en kan ons inspireren tot relaties waarin ieder mens, ieder schepsel en heel de aarde tot bloei kan komen. Het mag duidelijk zijn dat de huidige economie, die gericht is op winst maken en groei, en vaak ten koste gaat van de mensen, met name die aan de onderkant van de maatschappij, de natuur of de komende generaties, hier niet bij past.

Het manifest ‘Het Groene Normaal’ is een mooie aanzet om als christenen onze stem in het duurzaamheidsdebat te laten horen. Op de website het groene normaal kunt u het hele manifest lezen en eventueel mede ondertekenen. Naast het manifest is er ook een boek ‘Het Groene Normaal’ verschenen met verhalen van tien groene en inspirerende christenen.