Gister was het wereld gebedsdag voor de schepping. Maar het zou raar zijn om alleen dan voor de schepping te bidden. Elke dag kunnen we het wonder en mysterie van de schepping ervaren en daar dankbaar voor zijn. Ik zat laatst, het was een zonnig moment, gewoon maar een beetje te kijken naar de bloemen in de tuin en de insecten die daar rondvlogen en zich te goed deden van de nectar en het stuifmeel.

Al kijkend viel het me op dat de wilde marjolein en een gekweekte duizendknoop vooral bezocht werden door bijen en hommels. De peen en de munt lieten ze links liggen. Daar zaten echter weer vliegen op. Mensen hebben zo hun voorkeuren voor de dingen die ze lekker vinden of niet, maar insecten ook. Het meest opvallend was wel dat zowel de bijen als de hommels en de vliegen geen enkele belangstelling hadden voor de witte floxen.

De floxen hebben niks te bieden

De floxen zijn ronduit een miskoop geweest. De bloemtrossen worden veel te groot en te zwaar. Na een regenbui kunnen de stengels ze niet meer dragen en knakken ze om. Bovendien worden de bloemen, na enige nattigheid, heel snel bruin. Volgens mij komt dit omdat de bloemetjes te dicht op elkaar zitten. Een tros droogt dan veel te langzaam op. Dit lijkt me een typisch voorbeeld van een doorgeschoten selectie op groot, met het idee dat groot mooier en beter is. Blijkbaar is daarbij het vermogen om nectar te produceren verloren gegaan. Waarom zou het anders zijn dat geen enkel insect de bloemen bezoekt? Nu heb ik besloten dat de floxen in de herfst eruit gaan. Dan komt er plek voor iets anders. Ik weet nog niet wat, maar het moet wel een plant zijn waar de insecten wat aan hebben.

Schoonheid

Zoveel te meer heb ik van de mooie schermen van de peen genoten. Dat kwam ook omdat ik de peen zelf heb geplant. Vorig jaar (2020) heb ik zaad gezaaid en worteltjes geteeld. Van een worteltje heb ik het kontje (de bovenkant) op een schoteltje met water gelegd. Toen daar een groene spruit aan gekomen was heb ik het in de tuin geplant. Het heeft de winter overleefd en van de zomer bloeide de peen uitbundig met wel tien schermen, net zoals fluitenkruid. Van een kontje wortel naar zo’n mooie plant. Dat is al een wonder op zich. En die schermen, ze lijken wel van kant gemaakt. Vliegen lopen er overheen en dragen op die manier zorg voor de bestuiving. Als de zaadzetting plaats vindt krullen de schermen naar binnen om. Dat zie je ook bij de wilde peen in de bermen. Nu hangen de schermen binnen te drogen. Over een poosje oogst ik het zaad.

Als je het zaad door een loupe bekijkt, gaat er weer een wereld open. Zo mooi met die groeven, scherpe randen en stekeltjes. Die zijn niet alleen mooi maar ook functioneel. Daardoor blijven de zaadjes aan de vacht van langskomende dieren hangen en worden zo verspreid. Dat is het mooie van de schepping. Alles hangt met alles samen. Planten, dieren en mensen, ze kunnen niet zonder elkaar. Daarom, laten we goed zorgen voor moeder aarde en alles wat leeft. Dat is voor mij bidden voor de schepping.