De planning was dat ik zondag 2 januari zou voorgaan bij ons in de kerk. Dan zou het verhaal van de wijzen uit het oosten gelezen worden. Voor kerstmis was ik daar al over aan het mijmeren. Wat zegt het verhaal mij? Wat raakt me en waar wil ik het over hebben? Helaas gooide corona roet in het eten en ging de viering op 2 januari niet door. Maar omdat het vandaag Driekoningen is, wil ik graag mijn mijmeringen (meer is het niet) met jullie delen.

Het evangelie van Matteus 2, 1-12 vertelt van wijzen uit het oosten die in Jeruzalem aankwamen. Daar vroegen ze waar de pasgeboren koning van de joden was, want ze hadden zijn ster zien opkomen. Ze waren naar Jeruzalem bekomen om hem eer te bewijzen en geschenken te brengen. Het kind was echter niet in Jeruzalem geboren, maar in Betlehem. “Opeens ging de ster die ze hadden zien opkomen voor hen uit, tot ze bleef staan boven de plaats waar het kind was.”

De wijzen volgden een ster, een licht dat hun naar het pasgeboren kind zou brengen. Ze volgden een ster. Een ster is alleen in het donker te zien. Ik vroeg me af of ze dan vooral ’s nachts reisden. Vaak begin ik met me heel letterlijk in te leven in zo’n verhaal. Hoe zou het zijn om ’s nachts te reizen?

afbeelding: http://www.houvastopschool.nl

Slapen onder de sterrenhemel

Meer dan 30 jaar geleden was ik met een groep voor een wandelvakantie in Turkije. Meestal sliepen we in de tent. Een nacht herinner ik me in het bijzonder. We sliepen buiten, op een hoogvlakte, onder de sterrenhemel. Wat een ervaring was dat; zoveel sterren, de Melkweg, alles zo helder, heel indrukwekkend. Ik voelde tegelijkertijd de grootsheid van het immense heelal en de kleinheid, nietigheid en kwetsbaarheid van de mens. Maar ook dankbaarheid voor het wonder van het bestaan, van het leven en daar deel van te mogen zijn. Dankbaar voor de ervaring van die wonderlijke nacht.

Terugdenkend aan die nacht kan ik me wel voorstellen dat een ster de richting kan wijzen voor reizigers. Maar dan nog, de richting is nog niet alles. Je kunt niet de hele weg overzien, en al helemaal niet in het donker. Je kunt opeens voor een rivier of een ravijn komen te staan die je over moet steken. In de bergen moet je je eigen weg zoeken, zonder gebaande paden. De wijze mannen zullen heel wat obstakels tegen zijn gekomen en vast meer dan een keer verdwaald zijn. Maar ze bleven de ster volgen, ze hielden hun doel voor ogen, ze bleven volhouden door hun gedrevenheid, hun passie en vonden zo tenslotte het kind. Het kind dat zelf het licht voor de wereld zou zijn.

Wat is mijn ster?

Zo’n bijbels reisverhaal heeft natuurlijk meer te vertellen dan de fysieke reis. Het is ook een metafoor voor ons eigen leven, dat in feite een voortdurende zoektocht is. We zijn zoekende mensen, op zoek naar de schat die zin geeft aan ons leven. Zoekend naar tekens die ons de weg wijzen, stap voor stap. Waar vinden we die tekens? De wijzen volgden een ster. Hun verhaal wil ons misschien wel vertellen dat we voor het vinden van tekens, een ster, naar buiten moeten het donker in, want daar is de ster te zien. We moeten als het ware uit onze comfortzone komen en de niet gebaande wegen gaan. Wat betekent naar buiten gaan voor mij, nu en hier. Wat moet ik verlaten of loslaten? Wat is mijn ster, mijn licht, mijn baken? Wat is mijn doel en welke weg moet ik bewandelen om dat te bereiken. Waar kan ik op vertrouwen? Een rugzak vol vragen voor onderweg.

Ik wens je voor dit jaar een mooie reis over ongebaande paden, dat je obstakels mag overwinnen, en kunt genieten van onverwachte mooie momenten en mag vinden wat je zoekt. Vertrouw op je ster.

Vanmorgen kreeg ik deze tekst via de nieuwsbrief van Berne Media. Daar sluit ik graag mee af.

Jij, licht in ons midden

Jij Licht in ons midden
Die ons roept: “Mens waar ben je?”
Die ons zegt: “Heb je naaste lief.”

Laat jouw licht over ons komen
dat wij worden
liefde tegen haat,
licht tegen duisternis,
mens, medemens en naaste.

Dat jouw woord in ons mag wonen
en wij spreken
vreugde tegen angst,
moed tegen onmacht in,
hoop, levenskracht en vrede.

Jij licht in ons midden
Die ons roept: “Mens waar ben je?
Die ons zegt: “Heb je naast lief.”