Fietsen

door

Fiets telweek

Foto fiets1Mijn man werkt bij de provincie Utrecht met in zijn portefeuille de fiets. Hij krijgt vaak bezoekers uit het buitenland die van ons, Nederland, willen leren hoe je mensen zo massaal op de fiets krijgt als wij. Hij fietst dan met ze rond door stad en/of omstreken. De mensen kijken hun ogen uit. Zo geweldig fietsen vinden ze het hier; fietspaden, fietsstroken, wegen afgesloten voor autoverkeer, goede bewegwijzering, grote bewaakte gratis fietsenstallingen enzovoort. Wij vinden dit allemaal heel gewoon en zouden eigenlijk nog wel veel meer makkelijk doorfiets faciliteiten willen hebben; geen haakse oversteken, ruimere bochten, de fietspaden nog wat breder, beter afgestelde stoplichten, voorrang op alle rotondes, meer tunneltjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.

stadsbeeld/ gemaakt om 8:20 vanochtend (di) / kruispunt hereweg/ gefotografeerd vanuit gebouw gasunie EBO 2e etage

Helaas is er nog niet zo heel veel bekend over hoe en wanneer de 14 miljoen fietsers die Nederland rijk is, zich dagelijks van A naar B begeven. Maar daar komt verandering in en daar kan iedere fietser (die ook een smartphone heeft) aan bijdragen. In de week van 14 t/m 20 september wordt namelijk een Fiets Telweek gehouden. Download de App de Fiets!-App en ga gewoon fietsen. De app start vanzelf op, herkent wanneer je aan het fietsen bent en registreert dat. Je hoeft er verder niets voor te doen. Zo wordt er op een makkelijke manier een enorme schat aan informatie verzameld waarmee het fietsnetwerk verbeterd kan worden.

Lees meer op de website www.fietstelweek.nl en download daar de app. Misschien moet ik toch ook maar eens aan de smartphone.

door

Tel je zegeningen

Boem, daar lig je dan opeens op het asfalt. De postbode die met de auto het erf op reed had me gewoon niet gezien. Een botsing was onvermijdelijk. Ik was zo verbaasd. “Hij stopt niet”, dat was wat er door mij heen ging. Liggend op het asfalt had ik al gauw in de gaten dat het met mij OK was. Blauwe plekken en schaafwonden tellen op zo’n moment niet. Maar de fiets zag er met een krom voorwiel minder goed uit. “Einde vakantie?” Dat denk je dan.

Niets minder dan dat. De postbode, die meer geschrokken was dan ik zelf, heeft er alles aan gedaan om er voor te zorgen dat we gewoon verder konden. Eerst is hij de rest van het gezin gaan halen. Zij fietsten voor mij uit en hadden niks gemerkt. Daarna heeft hij mij met fiets naar de fietsenmaker gebracht en bedongen dat de fiets diezelfde middag weer klaar moest zijn. De fietsenmaker was erg aardig en binnen twee uur beschikte ik weer over een berijdbare fiets.

En dan stapt opeens een oom van mij uit de auto terwijl wij in het gras voor de winkel, wachtend op de fiets, aan het picknicken waren. Hij bracht de fiets van zijn vrouw voor een servicebeurt. Het was fijn om het verhaal even kwijt te kunnen. En hij kon mooi het kapotte wiel meenemen, want daar zat nog wel een mooie naafdynamo in. “Welke krachten zijn hier aan het werk?”, zo vroeg ik me af. Ik kreeg er kippenvel van.

AppingedamNatuurlijk moesten we de plannen van die dag een beetje aanpassen. We waren op weg geweest naar de punt van Reide, in de hoop zeehonden te zien. Maar nu hebben we Appingedam bekeken met zijn hangende keukens boven het water; een bezoek gebracht aan de kerk, en een heerlijk ijsje gegeten. Fietsen ging beter dan lopen, dus zijn we toch nog doorgefietst naar een kleine camping bij Termunterzijl, die achteraf door de kinderen tot de mooiste camping van de vakantie werd verkozen (mooi gras, goed sanitair, een picknickbank en zwemmen in de vaart).

De volgende ochtend zijn we relatief vroeg opgebroken (we hadden kaartjes voor de trein van Leer naar Hannover) en gaan ontbijten op de punt van Reide. De postbode had ons op het hart gedrukt dat we de punt ondanks alles niet mochten overslaan. Het was het mooiste ontbijt van de hele vakantie. Bovenop de dijk, met uitzicht op meer dan 50 rustende zeehonden, de glinstering van de zon op het water, foeragerende vogels, schapen en stilte. Wat een zegen, een prachtig geschenk, na een toch wat enerverende dag.

Punt van Reide 2  Punt van Reide 1

door

Fietsen in Zeeland

Daar moet je nu over schrijven. Dat zeggen mensen tegen mij als ik ze over onze fietsvakanties vertel. Bij deze dus. Begin mei hebben we weer een weekje gefietst; richting Zeeland deze keer. Maarten (12) had de route uitgestippeld, met de kampeerterreinen erbij. Daarvoor zat hij dagen achter de computer met de fietsrouteplanner; voorpret alom. Ik moet zeggen hij had een mooie route uitgezocht. We hebben hem, met het oog op de wind, alleen andersom gefietst en daar waren we achteraf erg blij mee. fietsen dijk Zeelandfietsen dijk Breskens
Op zich hadden we mooi weer, zon maar ook veel wind. Natuurlijk hebben wij ook de zware onweersbuien gehad. Eentje zagen we in de verte hangen. Toen zijn we maar gaan schuilen in het bos. Daar stonden we tenminste aardig uit de wind, maar het voorjaarsgroen hield nog niet veel water tegen. Nat werden we wel. Daarna toch maar verder. Met de wind schuin voor, buitendijks richting Breskens. Dat was even heftig. Maarten waaide bijna weg. Maar het was wel prachtig. Ik hou wel van ‘het gevecht’ met de elementen. Bovendien is het dan dubbel genieten als je ’s avonds, onverwacht, op een terrasje in de zon en uit de wind zit te eten. In Veere bleek geen supermarkt meer te zijn (12 jaar geleden nog wel). Tja, wat moet je dan? Veerereiger met spiegelbeeldDe dag daarna zijn we met wind in de rug alle dammen overgestoken tot en met het Haringvliet. Dat was een cadeautje na drie dagen toch wel wat tegenwind. In de verte zagen we nog wel dreigende luchten, maar die waren eigenlijk alleen maar mooi. Soms hielden we wat in, om de bui voor te laten gaan. Een schitterend spel tussen ons en het weer. fietsen Zeeland dijkmaarten route Het was weer een weekje genieten van natuur (fluitenkruid, koolzaad en bloesembomen , weide-, roof- en watervogels), de rust (de Biesbosch schijnt het stilste stukje van Nederland te zijn), niks te hoeven en ons gezin. Als de rest van mijn gezin voor me fietst en ik al het moois om me heen zie en de vogels hoor, dan raak ik altijd vervuld van vreugde, geluk en dankbaarheid. Dan besef ik hoeveel ik heb om dankbaar voor te zijn en dat ons eigen landje toch ook wel heel erg mooi is. De heilige Geest is dan, denk ik, hard aan het werk. Want ik geloof dat die mij ontvankelijk maakt voor al die indrukken. (Het ‘rondje’ dat we gefietst hebben: Met de trein naar Breda, gekampeerd in Wouwse Plantage (Ottermeerhoeve), Vogelwaarde (de Kamperhoek), Veere (Veerse gat), Zuidland (de Kersengaard) en Werkendam (de Knotwilg). De dagetappes waren gemiddeld 70 km.)

door

Je bent stof

Gisteravond, aswoensdag, zijn we met het hele gezin ‘een askruisje gaan halen’. “Mens gedenk dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.” Als kind vond ik dit maar vreemde woorden. Hoezo stof? Ik ben immers een mens van vlees en bloed, ik adem, ik leef! Nu vind ik het mooie woorden en doen ze me beseffen dat we lichamelijk, stoffelijk, fysiek met de Aarde verbonden zijn. adam adahmaDatzelfde lezen we in Genesis 2, 7: Toen boetseerde de Heer God de mens, uit stof dat Hij van de aarde nam, en Hij blies hem de levensadem in de neus: zo werd de mens een levend wezen. God noemde hem Adam. In het Hebreeuws komen de woorden voor mens = adam en grond = adamah van de zelfde stam adam dat rood betekent. Adamah is de rode aarde van Palestina en adam, de mens, die rood kleurt door zijn bloed. Zo zijn de mens en aarde in oorsprong en einde, in naam en toenaam, met elkaar verbonden. Mij maakt dit aan de ene kant nederig. We zijn slechts stof en moeten ons niet teveel verbeelden. Aan de andere kant versterkt het het gevoel van thuishoren op de Aarde.

Met aswoensdag is de vastentijd begonnen. Vasten is, je iets ontzeggen, je onthechten van de aardse dingen, je onthaasten, om vrij te worden van de tirannie van eigen behoeften die het zicht op God belemmeren, zoals Jean Jacques Suurmond van de week zo mooi schreef in zijn colomn in Trouw. DSCN0185Laten we in deze tijd dan iets kiezen wat ook goed is voor de Aarde. Vasten in een modern jasje zoals carbonvasten. Hoe? Door bijvoorbeeld de auto te laten staan en meer te gaan fietsen. Fietsen met aandacht voor de omgeving. Of je nu de boodschappen haalt of voor je plezier een rondje fietst. Met aandacht leven is al gebed, zegt de Franse filosofe Simone Weil. Aandacht verlegt onze blik namelijk naar iets of iemand buiten onszelf, waardoor we open worden voor het bestaan van God. Fietsen met aandacht en genieten van wat je ziet, voelt, hoort en ruikt is gebed. Fietsen is dus niet alleen carbonvasten het is ook je openstellen voor de stem van God.

door

Fietsen is vooruitgang

Valparaiso Street Art

Valparaiso Street Art

Afgelopen dinsdag promoveerde een oud collega van mij. Vier jaar geleden verhuisde hij naar Chili. Natuurlijk werd hem de onvermijdelijke vraag gesteld of hij Nederland ook miste. Dat viel wel mee, behalve het fietsen, dat mistte hij toch wel. “Hoe zo?” reageerde ik, “je kunt daar toch ook fietsen.” “Als je nog wat langer wil leven, dan ga je daar niet fietsen”, was zijn antwoord. ‘Daar’ is de stad Valparaiso, een grote stad met veel verkeer aan de Grote Oceaan. Als je leven je lief is ga je daar blijkbaar niet fietsen.

Wat zijn wij in Nederland dan bevoorrecht. Zelfs in de grote steden is het goed fietsen. Utrecht is door CNN vorige maand zelfs uitgeroepen tot beste fietsstad ter wereld. Daar valt misschien nog wel wat op af te dingen. Maar in vergelijking met de andere steden op het lijstje van CNN niet onterecht volgens fietsambassadeur Herbert Tiemens. Wist u dat we in Nederland fietsambassadeurs hebben? De Dutch Cycle Embassy zendt zijn ambassadeurs naar alle uithoeken van de wereld om beleidsambtenaren te leren hoe ze ruimte moeten maken voor de fiets. Ik hoop voor mijn oud collega dat ze ook nog een keer naar Valparaiso gaan.

Maar ook in Nederland kan het natuurlijk nog steeds beter. En daar wordt ook hard aan gewerkt. Het tijdschrift Noorderbreedte bracht afgelopen juni een themanummer fiets uit. Het voorwoord kreeg de titel “Fietsrevolutie” mee, en begon met: Fietsen betekent vooruitgang. Niet alleen in termen van verplaatsing. Ook in maatschappelijke, ruimtelijk en economisch opzicht komen we ergens, dankzij de fiets. Bijna iedereen kan het en steeds meer mensen doen het (zie de twee filmpjes onderaan van BicycleDutch van Mark Wagenbuur).

De fiets zorgt momenteel voor een revolutie. Een van de grote verdienste van de fiets is haar bijdrage aan schonere, stillere en beter bereikbare steden. En dat is waar veel stadbesturen, wereldwijd, om zitten te springen. De fietsambassadeurs trekken er dus op uit om een nieuwe kijk op infrastructuur te promoten, waarin meer plaats gemaakt wordt voor de fiets, liefst in samenhang met andere ruimtelijke verbeteringen. Ook de Nederlandse steden gaan daaraan werken. Dan wordt het steeds leuker en makkelijker om op de fiets te gaan. Lang leve de fiets!

Twee filmpjes over fietsen in Utrecht. De eerste Utrecht summer cycling 2014 en de tweede Cycling on Smakkelaarsveld.