Fietsen in Ghana?

Nee, ik ben niet van plan om in Ghana te gaan fietsen, maar de droom van Kodzo Deku is dat de mensen in Ghana meer gaan fietsen. Kodzo komt uit Ghana en is pater van het Goddelijk Woord. Het afgelopen jaar heeft hij stage gelopen in onze parochie Sint Maarten op de Utrechtse Heuvelrug. Groot was zijn verbazing dat er in het rijke Nederland mensen zijn die vrijwillig kiezen voor een eenvoudig leven, terwijl ze zich meer luxe, bijvoorbeeld een auto, zouden kunnen veroorloven. Hij zag bijna iedereen fietsen, van de postbode tot en met de president. Dat was echt een eye-opener voor hem.

In Ghana zou zijn professor het niet in zijn hoofd halen om op de fiets naar zijn werk te gaan, vertelde Kodzo. Fietsen wordt als minderwaardig gezien, als iets voor de armen. Als je het kunt veroorloven dan rij je in een auto. Dan ben je iemand. Dan kom je als Ghanees hier in Nederland en dan blijkt dat het ook anders kan. Dat bracht hem op het idee om een promotiefilmpje voor het fietsen te maken waarin hij wil laten zien dat fietsen voor iedereen heel gewoon is.

Zodoende kwam Godzo bij ons gezin terecht om eens te horen waarom wij er voor kiezen om geen auto te hebben en zoveel mogelijk op de fiets te doen. Het antwoord is eigenlijk heel simpel: ‘We hebben geen auto nodig.’ Met fiets, bus en trein komen we overal waar we willen zijn. Als dit echt moeilijk is of als we grote dingen moeten vervoeren dan doen we dit met de buurtauto, maar die keren kunnen we op één hand per jaar tellen.

Kodzo interviewt ons als ervaringsdeskundigen zonder auto.

Kodzo interviewt ons als ervaringsdeskundigen zonder auto.

Bovendien beleven we veel plezier aan het fietsen. Het is gezond, je maakt de seizoenen bewuster mee, je voelt de wind in je haren en de zon op je gezicht, de kinderen hebben meer vrijheid om zelfstandig naar vriendjes en clubjes toe te gaan, het is goed voor het milieu en het is nog goedkoper ook.

Met het filmpje, of misschien wel documentaire, wil Kodzo laten zien dat fietsen niets te maken heeft met status en dat het bovendien gezond is en goed voor het milieu. Wie had dat gedacht dat Nederland nog eens als voorbeeld zou kunnen dienen voor het leven in Ghana (op gebied van de fiets dan). Dan moeten we er nu alleen nog voor zorgen dat de paus een stukje gaat fietsen als die naar Nederland komt. Dat zou pas een geweldige stimulans zijn om de Ghanezen op de fiets te krijgen.

Zonder auto kan het ook!

U kent ze vast wel, de estafettelopen. Afgelopen zaterdag vierde de Hart van Brabantloop haar zesde lustrum. ‘Zonder Auto kan het Ook‘  vierde haar vijfde lustrum. Al 25 jaar doet ze mee met estafettelopen. Zij doet dit, zoals de naam het al zegt, zonder dat er een auto aan te pas komt. Het hele team verplaatst zich per fiets. Zo hebben we met elkaar niet alleen een sportieve dag, maar zijn we nog duurzaam bezig ook. Bovendien, het is veel gezelliger samen te fietsen dan in de auto’s te zitten.

Heel het gezin doet mee.

Heel het gezin doet mee.

De tweede generatie in actie

De tweede generatie in actie

Dit jaar liep voor het eerst ‘de tweede generatie’ mee. Dat was wel erg bijzonder. Hele gezinnen deden mee. Het doel van de Stichting ‘Zonder auto kan het Ook’, is simpelweg om te laten zien dat het kan zonder auto, ook dit soort estafettelopen. In de beginperiode waren we een bijzonder fenomeen en een zeldzaamheid. Maar goed voorbeeld doet volgen. Nu zijn er vaak meerdere teams die de auto thuis laten. Als je met andere leden van fietsteams praat hoor ik altijd dat ze het doen omdat het gewoonweg veel leuker en ontspannender is. En dat is helemaal waar. Er zijn organisaties van estafettelopen die daar op ingesprongen zijn. Sommige lopen, zoals de Veluweloop, hebben een apart fietsklassement en een aparte fietsroute naast de lopersroute en de autoroute. Daar hebben we toch iets gewonnen in die 25 jaar.

Het team van Zonder Auto Kan Het Ook, september 2013

Het team van Zonder Auto Kan Het Ook, september 2013

Zelf oogsten en plukken

Nu ik dit bericht aan het schrijven ben regent het. De druppels tikken op het schuine dakraam. Maar vanmorgen scheen de zon en die lokte me naar buiten. Ik ben daarom naar een van de Parels van de Heuvelrug gefietst, de Historische Moestuin in Doorn. Het is een prachtige tuin op een oud landgoed met groenten, fruit, kruiden en kleurrijke bloemen. Je mag daar zelf de biologisch geteelde groente oogsten en bloemen plukken. Het is een plek om tot rust te komen, een oase. Je loopt tussen de bedden door met een mandje, een mes en een snoeischaar en dan maar kiezen; welke kool, welke courgettes. Ik ben van plan om courgettes in te maken in zuur. In mijn mandje kwamen daarom gele, groene en ronde courgettes terecht, tezamen met verse kruiden die de smaak aan het zuur moeten geven. Het is een genot om zo rond te lopen en je zo verbonden te voelen met en je te verwonderen over het voedsel dat daar zomaar groeit. Als je zelf ervaart met hoeveel liefde en zorg de tuin wordt onderhouden, dan smaakt alles nog beter. De moestuin is ook zo bijzonder omdat het een fantastische werkplek is voor mensen met een visuele (en verstandelijke) beperking. Zij helpen met veel enthousiasme mee met het poten, zaaien, verzorgen en oogsten van de kruiden, bloemen en groenten, en dat proef je!!

Een zelf geplukt boeket om met volle teugen van te genieten.

Een zelf geplukt boeket om met volle teugen van te genieten.

Natuurlijk kan ik het niet laten om ook een bos bloemen te plukken. Elke steel kies kies ik met veel zorg uit. Een intiem proces dat aandacht vraagt en je zo ook weer de aanwezigheid van God in al dat moois laat ervaren. Het boeket dat nu bij ons op tafel staat doet me dan ook meer dan een gekregen bos van de bloemist. Het gaat niet alleen om de bloemen zelf, maar ook om de aandacht die jij ze gegeven hebt.

Morgen, zaterdag 14 september, is het open monumentendag. In Doorn wordt dan een fietstocht langs de Parels van de Heuvelrug georganiseerd. De Parels zijn open van 10.00 tot 16.00 uur. Een route is onder andere te verkrijgen bij de fietsverhuur (8 euro voor de dag) op het plein bij de Maartenskerk in het centrum van Doorn. Kom en fiets rond. Laat u inspireren door een mix van kunst en cultuur op de mooiste plekjes in en rondom Doorn.

Marjolein Tiemens-Hulscher

Fietsvakantie

Op de website van time to turn kwam ik een overzicht tegen met manieren om de ecologische voetafdruk van je vakantie zo klein mogelijk te houden. Fiets- en wandelvakanties zijn bij uitstek vakanties die geen extra milieubelasting met zich meebrengen. Wij fietsen en kamperen met de kinderen al vanaf dat ze baby zijn. Eerst gingen ze mee in de fietskar. Via de aanhangfiets fietsen beide kinderen nu zelf. Het is een heerlijke manier van vakantie vieren. Je bent helemaal vrij. We passen de afstanden aan aan de snelheid van de kinderen, het weer, wat er te zien is onderweg en waar de leuke, liefst kleine, campings zijn. Vroeger fietsten we 1 dag en stonden dan 2 dagen stil. Nu de kinderen wat ouder zijn fietsen we 5 of 6 dagen en nemen dan een rustdag. We merkten dat we juist de trekdagen fijner vinden dan de dagen waarop we niet verder gaan. Op een trekdag is alles duidelijk. Je breekt je tent af, gaat fietsen en picknicken, je bekijkt nog eens wat onderweg, je komt aan en zet je tent weer op. Op rustdagen wil iedereen wat anders en moeten er weer beslissingen genomen worden.

kinderen in fietskar 1

De kinderen begonnen in de fietskar.

Fietsvakantie mei 2013

Nu fietsen ze zelf.

Het is leuk om een onderwerp aan je vakantie te koppelen. In de meivakantie hebben we langs de Hanzesteden gefietst. Vanuit Driebergen eerst richting Zeewolde. Daarna ging het naar Harderwijk, Elburg, Kampen, Hasselt, Zwolle, Havelte, Deventer, Zutphen en Doesburg. Voor het laatste stuk van Arnhem naar huis hebben we de trein gepakt. We hebben genoten van de weelde aan pinksterbloemen en paardebloemen in de weilanden. Ook de dotterbloemen en bosanemonen in slootkanten droegen bij aan dat heerlijke vakantiegevoel. Het was een feest om te fietsen over de kleine dijkjes in het gebied van de IJssel. En dan verwennen we ons zelf ook met een terrasje. De Hanzesteden lenen zich daar uitstekend voor. In diverse steden hebben we de appeltaart getest. Ze waren allemaal lekker, maar die van Doesburg spande de kroon. Wat de fietstocht ook extra leuk maakt is het gebruik maken van zoveel mogelijk fiets- en voetgangerspontjes. Mijn man en de kinderen maken daar echt een sport van. ‘Een dag zonder pontje is een dag niet gefietst’, zeggen ze .

Als we zo fietsen, met het gezin door het prachtige landschap dan stroom ik vol van geluk en dankbaarheid. Dan voel ik me echt onderdeel van de schepping en ervaar ik de nabijheid van God. Het is moeilijk om woorden aan dit gevoel te geven, je moet het beleven. Dit soort vakanties dragen er  in ieder geval aan bij dat we met respect voor de aarde, met alles erop en eraan, in het leven staan.

Marjolein Tiemens-Hulscher, mei 2013

Geluksgevoel

Op de heenweg, fietsend van Driebergen naar Houten, zondagochtend om half 8, zagen we hem al liggen; een dode haas in de berm van de weg. Een buizerd vloog op. We hadden hem gestoord bij zijn maaltijd. Maarten, mijn zoon van 10, en ik waren op weg naar een judo-toernooi. Op de terugweg was hij uiteraard een beetje moe, maar we hadden geen haast. We fietsten naast elkaar en ik duwde hem een beetje. Het was eigenlijk niet meer dan een handje op de schouder voor de gezelligheid. De miezer ging over in druilregen, maar eigenlijk merkten we dat niet. We genoten van ons samenzijn. ‘Ik ben benieuwd of de buizerd de haas al op heeft’, zegt mijn zoon opeens. ‘Anders zou het toch wel zonde zijn van die haas’. Kijk, dacht ik, gewoon fietsend van A naar B een mooie natuurbeleving. Hoe anders was het geweest als we met de auto (die we niet hebben) waren gegaan; ik achter het stuur en hij op de achterbank. Dan hadden we ons zelf deze mooie momenten ontzegd.