Paus Franciscus spreekt zich uit voor duurzaamheid: kappen van regenwoud is een zonde en beleggen moet duurzamer, zodanig dat milieu en andere mensen (lees de armen) niet worden uitgebuit. Dit mag je natuurlijk ook wel verwachten van een paus die zich Franciscus noemt. Hij koos de naam van de patroonheilige van de dieren en het milieu, omdat die “ons een diep respect voor de hele schepping bijbracht en aanzette tot bescherming van ons milieu, dat al te vaak, in plaats van het goed te behandelen, uit winstbejag wordt uitgebuit.”

Deze uitspraak sluit naadloos aan bij de tien geboden voor het milieu waarmee zijn voorganger paus Benedictus XVI geloof en duurzaamheid verbond. Paus Franciscus zelf is begin dit jaar begonnen met het schrijven van een groene encycliek over de relatie tussen mens en milieu. Ik kijk er naar uit en ben wel benieuwd wat hij daar over zal schrijven. Ik hoop oprecht dat het de 1,2 miljard katholieken en alle andere gelovigen zal inspireren om een levensstijl te ontwikkelen die respect doet aan al het leven op deze Aarde. Want het moet niet bij mooie woorden blijven. Het gaat er uiteindelijk om wat je doet, welke keuzes je maakt, wat je eet, hoe je reist, hoe je woont, bij wat voor soort bank je belegt of je lopende rekening hebt. Groen geloven is duurzaam doen!!

Ik ben heel benieuwd hoe wereldkerk maar ook de (katholieke) kerk in Nederland hier invulling aan gaat geven. Krijgt duurzaamheid bijvoorbeeld meer aandacht in de opleidingen voor priesters en andere voorgangers? Zullen meer kerken zich aansluiten bij de groene kerken? Gaan bisdommen en kerken anders beleggen? Of spelen ook hier andere belangen die zwaarder wegen? In mijn ogen zijn de mooie woorden van de paus, die me uit het hart gegrepen zijn, alleen geloofwaardig als de kerk zelf, van binnenuit, het goede voorbeeld geeft.

Bron: duurzaamnieuws