In het negende gebod van de tien geboden voor het milieu vraagt onze vorige paus ons een nieuwe levensstijl van ‘afzien’ te vinden. Een levensstijl die terughoudendheid en zelfcontrole weerspiegelt. We moeten afzien van consumentisme en een discipline van verantwoordelijkheid voor de toekomst ontwikkelen, voor anderen en voor ons zelf. In deze context lezen of horen we vaak de kreet ‘consuminderen’. Wat ik jammer vind aan al deze begrippen is dat ze bij u waarschijnlijk een negatief beeld oproepen.

Zuivel, vlees en groente kopen bij de boerderij versterkt de verbondenheid met je voedsel.

Ik wil graag laten zien dat duurzaam leven niet afzien is, maar genieten van het goede leven is. Daarom zou ik willen zeggen: “We moeten niet consuminderen, maar CONSUMANDEREN!!” Eén of een paar dagen in de week geen vlees eten is een verrijking van het wekelijks menu. Ik geniet twee keer per week van een fietstochtje naar de boerderij om daar biologische zuivel, vlees en groente te halen. Dat is geen discipline, maar een feestje. Elke keer geniet ik van het tochtje. Ik fiets met de ogen van een vakantiefietser, want dan geniet je en zie meer van het landschap. Zo verbindt ik het nuttige met het aangename van even buiten ontspannen. En dan heb ik het nog niet eens over de producten zelf. Deze zijn mooi en lekker. Een genot om mee te koken en van te eten. Het geeft een goed gevoel om te weten waar je eten vandaan komt.

Consumanderen: fietsvakantie in plaats van een vliegvakantie.

Consumanderen, niet minder, maar anders.

Consumanderen spreekt je aan op je creativiteit en verrijkt je leven. Kijk maar hoeveel levensvreugde en voldoening initiatieven als buurttuinen, voedselcoöperaties en repair-cafés al hebben gebracht.

Vorige week gaf ik een workshop ‘Duurzaam geloven is duurzaam’ voor tijdens onze parochiedag. Na afloop kwam iemand naar me toe en zei dat ik hem had overtuigd om de vegetarische dag weer in ere te herstellen.

“Het woord consumanderen maakte dat ik me voorneem om eens in de week geen vlees te eten.”