verlangen

door

Groene Bijbel (2)

Ik heb er lang naar uitgekeken. Maar nu is die er dan, de Groene Bijbel. Gistermiddag (woensdag 23 november) werd die gepresenteerd in de Metaal Kathedraal in Utrecht.

“U hebt een bijzonder boek in handen: de Groene Bijbel,” lees ik op een van de eerste pagina’s. De Groene Bijbel is een speciale editie van de Nieuwe Bijbelvertaling rond het thema duurzaamheid en heeft drie doelstellingen: verwondering, verdieping en inspiratie.

marjo-groene-bijbel-1Naast groen gemarkeerde ‘duurzame’ teksten bevat de Groene Bijbel daarom vele extra’s. Mooie natuurfoto’s laten ons verwonderen over al het moois dat ons omringt en waarmee we samen de Aarde delen. Her en der door de Bijbel vinden we vijftien artikelen ter verdieping. Deze artikelen werken de thematiek van bijbel, geloof en duurzaamheid bijbels-theologisch uit. Om ons te inspireren tot het handelen zijn 22 portretten opgenomen van mensen die gemotiveerd vanuit hun geloof, stappen zetten op de weg naar duurzaam leven. Onder de titel “Wie in een auto zit, mist zoveel moois”, vertel ik bijvoorbeeld over ons leven zonder auto. Ik mag natuurlijk niet ijdel zijn, maar eerlijk gezegd voel ik me zeer vereerd dat dit verhaal in de Groene Bijbel een plek heeft gekregen, naast alle andere mooie verhalen.

Ik ben blij met deze Groene Bijbel, net zo als ik blij ben met Laudato Si’. De combinatie ‘groen’ en ‘Bijbel’ was toch heel lang niet vanzelfsprekend. Paus Franciscus heeft echter met Laudato Si’ laten zien dat zorg voor de schepping tot het hart van het christelijk geloof behoort en dat daar een duurzame levenshouding bij hoort. Gistermiddag klonk ook weer, God is liefde en heeft de schepping aan de mens gegeven als een geschenk. Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn. We dienen God door met liefde voor Zijn schepping te zorgen en verder te ontwikkelen.

De Groene Bijbel lijkt me een prachtig boek om in parochies en gemeenten samen te lezen. Als je de Bijbel met een groene bril leest komen er weer nieuwe vragen op, die zeer de moeite waard zijn om daar samen over te praten. Zo kan de Groene Bijbel ons in beweging zetten. Dan leidt groen (bijbel)lezen ook tot groen leven, want uiteindelijk is groen geloven toch gewoon duurzaam doen.

door

Christmas lullaby (2)

Christmas lullaby is een prachtig kerstlied (wiegelied) van John Rutten, dat we graag zingen met ons koor. In de kersttijd geef ik een overpeinzing bij elk van de drie coupletten.

Where are his courtiers, and who are his people?
Why does he bear neither scepter nor crown?
Shepherds is courtiers, the poor for his people,
With peace as his sceptre and love for his crown.

De wijzen waren op zoek naar een koning maar:

Waar is zijn hofhouding, wie is zijn volk?
Waarom draagt hij scepter noch kroon?

Dat zit zo:

Herders zijn zijn hofhouding, de armen zijn volk
Met vrede als scepter en liefde als zijn kroon.

scepter and crownvrede_van_het_hart

 

 

 

 

 

Geen koning dus die uit is op macht om te heersen over de mensen, om met geweld de vijand (de Romeinse bezetters) te verslaan. Geen koningschap van deze wereld. Het koningschap van Jezus komt niet overeen met wat we gewend zijn onder koningschap te verstaan. Jezus is er niet op uit macht uit te oefenen over anderen. Als Jezus macht heeft is het in anderen. Daarvoor heeft Hij geen uiterlijk vertoon nodig, geen scepter of kroon, maar vrede en liefde. Zo weet Jezus mensen tot geloof te brengen waar ze in cynisme gevangen zaten, tot verlangen te bewegen waar ze dat verlangen allang afgelegd hebben (Erik Borgman, 2015, Waar blijft de kerk?).

door

Kerstmis, dromen van een gezonde Aarde

“Laat komen, Hij die komen zal, verlangend zien wij naar Hem uit.”

Verlangen. Deze acclamatie, uit een gezongen tafelgebed, verwoordt voor mij de essentie van de advent en kerstmis: verlangen, hoop en vertrouwen. “Verlangend zien wij naar Hem uit.”
Zien wij niet net zo verlangend uit naar een Aarde die weer gezond is, naar de heelheid van de gebroken schepping? Een verlangen dat ons ertoe drijft om de handen uit de mouwen te steken om ons ‘gemeenschappelijke huis’ te behoeden voor verder verval en te voorzien van nieuwe fundamenten, muren en een dak.

Hoop. Daarbij worden we geholpen door hoop. Hoop, die voorkomt dat we de moed laten zinken. Hoop is niet hetzelfde als optimisme, schrijft Vaclav Havel (voormalig President van Tsjechië en schrijver), evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Het is de zekerheid dat iets zinvol is, onafhankelijk van het resultaat.

Vertrouwen. In de acclamatie klinkt ook vertrouwen. “Hij die komen zal”, het wordt heel stellig gezegd. Wat zou het mooi zijn als wij ook dat vertrouwen kunnen hebben als het gaat om zorg voor de schepping. Als het gaat om de uitwerking van het akkoord van de klimaattop in Parijs. De regeringsleiders van bijna 200 landen spreken hun verlangen uit om de Aarde te redden. Dat is op zich hoopgevend. Maar gezien de reacties, inclusief mijn eigen reactie, ontbreekt het nog aan vertrouwen. Gaan de landen doen wat ze beloven? Is het genoeg? Maar ik blijf hopen dat het vertrouwen zal groeien.

kerststal plafond kerk basel

Geboren in een mensenkind. Laten we echter niet vergeten dat al heel veel mensen zich met hart en ziel inzetten voor een gezonde Aarde. En dat we daarbij een bondgenoot hebben: God zelf. Met kerstmis krijgt God een gezicht. Hij wordt geboren, in een mensenkind, als vluchteling, in een simpele stal. Daarmee laat Hij ten diepste zien dat het leven de moeite waard is en respect verdient. Ieder leven, van ieder mens, dier of plant. Maar het mag niet blijven bij de droom en de vreugde van het moment van de geboorte. Een heilige zei ooit: “Christus kan duizend keer geboren zijn in Bethlehem, maar alles is tevergeefs als Hij niet geboren wordt in mij!”

Naastenliefde. Laten we daarom met kerstmis weer stilstaan bij wat het betekent om Jezus geboren te laten worden in onszelf. Kerstmis is het feest dat laat zien dat we niet zonder elkaar kunnen. Het vraagt om oprechte naastenliefde. Als die naastenliefde een belangrijke rol krijgt bij het maken van onze eigen dagelijkse keuzes, maar ook bij de keuzes die landen moeten maken, dan zal de droom van een gezonde Aarde steeds meer werkelijkheid worden.